1941125438

Kaiiseliii i Związek Strzelecki

Piękna, szczera przyjaźń, jaka łączy narody polski i estoński, płynie nie tylko ze wspólnoty i racyj politycznych. Źródłem wzajemnego głębokiego sentymentu jest przede wszystkim podobieństwo przeżyć i zmagań dziejowych obu narodów, niezłomne zwycięskie dążenia do własnego niepodległego bytu, męstwo i otiarność w zapasach z przemocą i wreszcie wspólne najszczersze pragnienie harmonijnej współpracy i sprawiedliwości w stosunkach międzynarodowych.

Najwymowniejszym wyrazem przyjaźni polsko-estońskiej jest braterstwo broni, któie jednoczy armie polską i estońską, a którego tradycja sięga dziejów wojny 1918 — 1920 r.

Dowództwo armii estońskiej, walczącej przeciw najazdowi wojsk sowieckich podjęło wiosną 1919 r. niezwykle śmiały manewr, mający za zadanie, między innymi, nawiązanie łączności z oddziałami polskimi, walczącymi na północ od Wilna. Wtedy to, poraź pierwszy, zadzierzgnęły się węzły przyjaźni między estońskim i polskim żołnierzem (oddziały I Dyw. Leg. Pol.).

Odtąd datuje się polsko-estońskie braterstwo broni, które pogłębiły dalsze przeżycia i doświadczenia. W układzie stosunków powojennych przyjaźń, istniejąca między armiami, objęła też organizacje przysposobienia wojskowego, jakimi są polski Związek Strzelecki i estoński Kaitseliit.

„Eesti Kaitseliit" („Związek Obrony Estonii") powstał z tajnej organizacji o typie wojskowym, działającej w czasach okupacji niemieckiej w Estonii pod nazwą „Omakaitse" (Samoobrona). W o-kresie przełomu i kształtowania się niepodległości republiki estońskiej Kaitseliit odegrał wybitną rolę w organizowaniu obrony państwa przed wrogiem zewnętrznym (Rosja), a jednocześnie, czuwając nad zaprowadzeniem ładu w kraju, wyniszczonym przez wojnę i okupację.

Dzisiaj Kaitseliit posiada już swą szczytną tradycję i znakomity dorobek pracy organizacyjnej.

Jako organizacja ochotnicza, Kaitseliit skupia w swych szeregach żywioły najbardziej patriotyczne i społecznie u-świadomione, reprezentujące wszystkie stany.

Do najważniejszych zadań Kaitseliitu, zawartych w statucie organizacyjnym, należy: współdziałanie z władzami państwowymi w trosce o ład wewnętrzny, przysposobienie wojskowe członków, krzewienie uczuć patriotycznych i poczucia narodowego wśród obywateli, szeroka akcja wychowania fizycznego itd.

Działalność Kaitseliitu obejmuje też kobiecą organizację obrony kraju („Naiskodukaitse"), wychowanie małych chłopców, tzw. „orląt" („Noorkotkad"), oraz przysposobieniem dziewcząt do służby pomocniczej obrony kraju („Ko-dutiitred" — Córki domu).

Widzimy więc jak bardzo podstawy, cele i charakter pracy Kaitseliitu przypominają prace Zw. Strzeleckiego.

Powinowactwo ideowe, wspólnota celów i dążeń sprawiły, iż, na tle przyjaźni polsko-estońskiej, szczególnie bliskie i serdeczne stosunki powstały między Związkiem Strzeleckim i Kaitseliitem.

Łączność Zw. Strzeleckiego z Kaitseliitem datuje się od roku 1926, kiedy to przedstawiciele Kaitseliitu przybyli do Polski na zaproszenie Związku Strzeleckiego.

W roku 1928 zawarto braterstwo broni pomiędzy Okręgiem Warszawskim Związku Strzeleckiego a tallińskim pułkiem Kaitseliitu, przy czym nastąpiła nominacja 15 oficerów Z. S. — oficerami Kaitseliitu, 15 zaś oficerów Kaitseliitu — o-ficerami Związku Strzeleckiego.

W roku 1930 została zawarta umowa, normująca współpracę w obu organizacjach i rozszerzająca braterstwo broni na całe organizacje. Od tej pory stosunki wzajemne zacieśniają się z każdym rokiem i pogłębia się współpraca.

Następuje wymiana oficerów stażystów, odbywa się cały szereg zawodów

24