1999020766

68 STANISŁAW KOŃCZAK (6)

średnie dobowe, miesięczne, roczne itp. Jednak obraz wartości średnich dla pewnych okresów kalendarzowych przedstawia dane oderwane, od których wartości rzeczywiste odbiegają nieraz dość znacznie; średnie niwelują bardzo duże wahania.

Można o ciśnieniu powiedzieć ogólnie, że tak zimą, jak i latem wyższe wartości występują na południu Bałtyku, niższe na północy, leżącej już na torze częstych depresyj. Z takiego układu wynikają przeważające wiatry zachodnie. Depresje barometryczne w drodze z nad Atlantyku napotykają na przeszkodę w postaci gór Skandynawskich i albo ją omijają, obierając dalszą drogę na północny w^rschód wzdłuż gór, albo obchodzą ją od południa, tracąc przy tym znaczną część swej energii (duże opady na przedgórzu); niekiedy tylko silniej rozwinięte depresje przesmykają się nad górami w najwęższym ich miejscu, w obniżeniu koło Jótunheimu.

Fig. 1.

Przejście z typu oceanicznego (1) do kontynentalnego (2) przebiegu rocznego ciśnienia powietrza w Europie północnej, według D e f a n t’a.

Le passage du type tnaritime (1) an continentale (2) de la marche annuelle de la

pression datis UEurope septentrionale.

W średniej rocznej, najwyższe ciśnienie panuje nad Bałtykiem południowym i zachodnim, najniższe nad północnym. Maximum wypada zawsze w^r maju, minimum — rozmaicie. Wahania ciśnienia zawierają się w granicach od 700 do 798 mm. Izobary stycznia przebiegają z południowego zachodu na północny wschód, z dużym gradientem i różnicą ciśnienia 10 mm w obrębie naszego obszaru. Minimum styczniowe wypada nad Atlantykiem północnym, maximum nad Rosją zachodnią. W lipcu mamy zupełnie inny obraz; brak jest wyraźnych