2091577083

w nieco zredukowanej postaci) i na podstawie-tej analizy układał drzewo genealogiczne, a jednocześnie dokonywał rozbioru zdania dla poił trzeb późniejszej konwersacji. I tak po serii* zdań typu: „Janek, syn Marii, był na podwórku, gdy przyszła jego ciotka Helena”, trafnie odpowiadał na pytanie:    „Kto jest siostrą

Marii?”

Dość znany program orientujący się w rozgrywkach baseballowych powstał w roku ¹    1960. ^{1 2} Opierał się na danych obejmujących

nazwy drużyn, zajmowane przez nie miejsca w klasyfikacji, daty i wyniki spotkań. Przyjmował pytania zadawane w formie potocznej, ale w krótkich zdaniach, bez dodatkowych żądań w rodzaju: najlepszy, najwyższy. Znajomość rzeczy baseballowego programu zbijała z tropu zwłaszcza kibiców, gdy dowiadywali się np., jaka była przed dwoma miesiącami różnica punktów między pierwszą i trzema ostatnimi drużynami tabeli. Nie było to wiele, jednak bez porównania więcej niż parę lat wcześniej, kiedy programy L. Greena (1959 r.) czy P. McGoverna (1960 r.) prowadziły nieśmiałe rozmowy o pogodzie. Lata następne przyniosły dalsze opracowania. Program Student D. Bobrowa ¹ rozpoczął w roku 1964 dyskurs z człowiekiem na temat algebry.

Student analizował zdanie podstawiając je do znanych sobie wzorów form lingwistycznych w rodzaju ,,-i”, „-równa się-”, ,,-nie-”, „-daje dla-”. Podstawiał do takich wzorów np. zdanie: „The salary of John’s father eąuals 100 dolars” (Pensja ojca Johna wynosi 100 do-

159

1

   B. F. Green, A. K. Wolf, C. Chomsky, K. Laugh-ery, BASEBALL: An Automatic Question-AnswereT, Proc. Western Joint Computer Conf. 1962.

2

   D. Bobrow, A Question-Answering System for-High School Algebra World Problems, Proc. AFIPS 1964.