2091577086

larów). Student mógł dzięki temu odpowiadać na szkolne pytania: „Jeśli liczba klientów Tomka jest dwukrotnie większa niż kwadrat .20% liczby ogłoszeń, które zamieścił, i jeśli ta liczba ogłoszeń wynosi 45, to ilu klientów ma Tomek?” lub „Maria była dwukrotnie starsza od Anny, gdy była w obecnym wieku Anny. Maria ma 24 lata. „Ile lat ma Anna?”

Z doświadczeń tych korzystali inni twórcy programów, gdy musieli układać odpowiedzi na pytania dotyczące tematów specjalistycznych: E. Charniak (CARPS — 1969 r.) i J. P. Gelb (HAPPINESS — 1971 r.).

Dr J. Slagle sfinalizował w roku 1965 prace nad programem Deducom (Deductive Commu-nicator), który zaznajomiwszy się z 68 składnikami sytuacji odpowiadał na 10 pytań z nią •związanych. Jeśli nie znajdował właściwej odpowiedzi, mógł się do tego przyznać: „Zatrzymuję się, bo nie odniosłem sukcesu w wyznaczonym czasie”. „Nie mogę tego powiedzieć, posługując się tylko tymi faktami, które posiadam” lub podać kilka prawdopodobnych wariantów odpowiedzi.

Mniej więcej w tym samym czasie powstał na M. I. T. program SIR (Semantic Information Retrieval) do gromadzenia wiedzy zawartej w wypowiedziach rozmówców i do układania na tej podstawie prostych relacji: posiadania, ilości, pozycji w przestrzeni itp. Dzięki specjalnym programom dedukcyjnym SIR opracowywał informację podawaną w dowolnym słownictwie na każdy temat. Oto jeden z typowych dialogów człowiek—SIR:

Każdy chłopiec jest istotą ludzką.

ROZUMIEM.

Palec jest częścią ręki.

ROZUMIEM.

Każda istota ludzka ma dwie ręce.