2091577107

LISP, pozwoliła w pełni na wykorzystanie zalet tego języka.

Jeśli się żna język wyższego rzędu, to — po krótkim przeszkoleniu — „programować może każdy”. Ująłem to zdanie w cudzysłów, bo taki właśnie tytuł wybrał Stefan Bratkowski dla cyklu, w którym przed kilkoma laty próbował na łamach tygodnika „Przekrój” nauczyć każdego, kto miałby na to ochotę, zasad wydawania poleceń maszynie. W jednym z odcinków cyklu autor zamieszcza — bardzo udany z punktu widzenia dydaktyki — przykład posługiwania się rozkazem PRINT, który sprawia, że wszystko, co następuje potem i jest umieszczone w cudzysłowach, zostaje dosłownie wydrukowane. Nawiasem mówiąc, z drukowaniem dowolnego tekstu w jakiejkolwiek formie graficznej komputery nie mają już dziś żadnych trudności. Są też pożyteczne na różnych etapach procesu wydawniczego; powierza się im czynności związane z korektą składu i druku.

Wracajmy jednak do przykładu Bratkowskiego. Znakomicie wyjaśnia on sposób, w jaki komputer zadaje pytania i odpowiada na pytania, zachowując wszelkie pozory sensownego dialogu. Oto program:

1    PRINT „KTO TY JESTES”

2    Input A£

3    IF A£ ~ „POLAK MAŁY” THEN 6

4    PRINT „PRZEPRASZAM, NIE BYŁO ROZMOWY”

5    STOP

6    PRINT „JAKI ZNAK TWÓJ”

7    INPUT B£

8    IF B£ = „ORZEŁ BIAŁY” THEN 10

9    GO TO 4

10    PRINT „W PORZĄDKU, RÓB SWOJE’

11    END

Liczby na początku są numerami rozkazów i w pierwszym — PRINT powoduje wydruko-

167