loS/62
3
a kończy się w pierwszych lataoh niepodległości. Pod koniec roku ukazało się drugie wydani6 obejmujące oałość powieści.
"Dużą rangę Sławy i chwały - pisał H. Bereza - określa dostatecznie fakt, że ta trzytomowa powieść jest największym przedsięwzięciem pisarskim Jarosława Iwaszkiewicza w ostatnich latach". Dzieło to (|| zamierzone jako swoista summa ludzkich, pisarskich i intelektualnych doświadczeń życia pisarza otwiera wiele możliwośoi interpretacyjnych." j^Sława i chwała* - pisał A. Klimowie^ - jest artystycznie skomponowanym dziełem wyobraźni pisarskiej , mieszcząc^ w sobie syntezę przemyśleń o życiu i historii a także określająoym stanowisko pisarza wobec współczesności. (...) Obiektywna, epicka warstwa powieści pr^nosi
ff
obraz politycznej i społeoznej klęski tej warstwy, która nadawała ton Polsce sienkiewiczowskiej , ostatnie chwile świetności ziemiaństwa polskiego na Ukrainie, próbę zrośnięcia się zie-miaństwa z burżuazją w lataoh międzywojennych, kiedy klasy te faktycznie decydowały o losach państwa polskiego i katastrofę wrześniową 1939 r. Równocześnie jednak odbywa się|T..J proces przenikania części ziemiaństwa dć twórczej, pracującej inteligencji i mieszania się z inteligencją o innym pochodzeniu społecznym. Z tego punktu widzenia Sława i chwała jest także wielką powieścią epicką o genezie nowoczesnej inteligencji polskiej."
W ankiecie czytelników "Kuriera Polskiego" Sława i chwała uznana została za "najwybitniejszą pozycję 1962 roku".
H. BEREZA. "Tyg. kult." 1963 nr 4. - A. KLIMOWICZ. "Nowe Książki" 1963 nr 2. - A. KASZOWSKI. "Kierunki" 1963 nr 7. - W. MACIĄG: Historia jako zbrodnia. "Życie liter." 1963 nr 5. -R. MATUSZEWSKI: Chwała w cierpieniu i sława w słońcu. "Przegl. kult." 1963 nr 4. - J. PREGER: Inny Hamlet. "łfowa Kult." 1963
nr 2.
199/