2181687600

41

-społeczne i kulturalno-naukowe, związane z dziejami Polski współczesnej. Program uwzględniał również treści dotyczące krajów macierzystych słuchaczy.

Dla wyrobienia nawyków systematycznego czytania w języku polskim wprowadzono czytanie artykułów z prasy codziennej, z czasopism społeczno-kulturalnych lub popularnonaukowych.

Wszystkie fazy systematycznie prowadzonej pracy nad językiem zakładały budowanie umiejętności konstruowania samodzielnych wypowiedzi, ustnego relacjonowania dłuższych tekstów na tematy ogólne, a w konsekwencji tekstów specjalistycznych. Słuchacz po rocznej nauce w Studium powinien samodzielnie i poprawnie językowo budować dowolną formę wypowiedzi ustnej i pisemnej.

Ważnym elementem w kształceniu młodzieży polonijnej miało być też poznawanie polskiej literatury i kultury. Zadaniem wykładowców była prezentacja najistotniejszych dla polskiej kultury zjawisk, zapoznanie z wybranymi fragmentami polskiej literatury pięknej, tworzenie swoistego „przewodnika” po literaturze i sztuce.

W toku nauczania języka polskiego celem nauczyciela miało być przygotowanie słuchacza do samodzielnej pracy nad językiem, zdobywania umiejętności korzystania z materiałów pomocniczych, np. słowników, przewodników encyklopedycznych, gramatyki i podręczników polskich. Studenci powinni wykazać się, w zależności od profilu grupy, znajomością problemów z zakresu literatury pięknej (grupy humanistyczne), popularnonaukowej (grupy medyczne, politechniczne i ekonomiczne), wiedzy o życiu i kulturze polskiej. Wśród 116-osobowej grupy ankietowanych, aż 55% studentów uznało, iż sposób nauczania języka polskiego zasługuje na pochwałę (patrz: aneks tabela A2).

Na zajęciach dydaktycznych z przedmiotów kierunkowych zadaniem wykładowców było wprowadzanie i ćwiczenie terminologii specjalistycznej, uzupełnianie i porządkowanie wiedzy merytorycznej studentów, zapoznanie ich z polskim stylem naukowym, charakterystycznym dla danej dyscypliny naukowej. Jednocześnie powinni rozwijać podstawowe sprawności językowe, wdrażać do korzystania z literatury popularnonaukowej, sporządzania notatek z wykładów, wykonywania doświadczeń laboratoryjnych. Podkreślano wagę tego, by przekazywane treści nauczania na zajęciach z przedmiotów kierunkowych były logicznie spójne i skupione wokół głównego zagadnienia, a liczba nowych terminów, wprowadzona na jednej jednostce lekcyjnej, była dostosowana do możliwości percepcyjnych słuchaczy i ich umiejętności językowych. Podobnie jak na zajęciach z języka polskiego, w pierwszych tygodniach nauczania należało również stosować ćwiczenia imitacyjno-modelowe, substytucyjne, transformacyjne, korzystając ze struktur gramatycznych wprowadzonych przez wykładowcę języka polskiego.

W przebadanej łló-osobowej grupie studentów, mającej do wyboru oceny: bardzo dobrze, dobrze, dostatecznie, źle, 22% oceniło prowadzenie zajęć przez wykładowców bardzo dobrze, 62% oceniło dobrze, 15% dostatecznie, a tylko