223428160

174

Kronika

Cholley’em, Max S o r r e’m oraz z prof. Rene Dumontem, wybitnym znawcą zagadnień geograficzno-rolnych, profesorem porównawczej ekonomiki rolnej w Ecole Nationale Agronomiąue, a także z planistami (V e r g e o t, Salzman, Bernard i in.).

Wyjazd do uniwersytetów prowincjonalnych został zorganizowany w formie tury Paryż — Rennes — Bordeaux — Tuluza — Aix-en-Provence — Grenoble — Cler-mont—Ferrand — Besanęon — Paryż oraz odrębnych wyjazdów do Lille i Strasburga. Z punktu widzenia celu podróży ośrodki zostały na ogół dobrane trafnie, wszędzie bowiem wykonywane są prace z zakresu geografii rolnictwa, wszędzie też miał autor możność zapoznać się z cechami charakterystycznymi miejscowego rolnictwa.

Ośrodek w Rennes pod kierownictwem prof. Andre M e y n i e r pracuje głównie nad problematyką tzw. struktur agrarnych, w której to dziedzinie ma bardzo duży dorobek. Wycieczka odbyta z nim na tereny położone na południe od Rennes wykazała ogromne różnice, jakie w tej dziedzinie panują między Polską — krajem pól otwartych — a Francją, zwłaszcza zachodnią — krainą „bocages”, czyli pól zamkniętych wstęgami drzew i krzewów. W Rennes pracuje też prof. Michel Phlipponneau, zajmujący się głównie problematyką zastosowań praktycznych geografii. Nawiązany został kontakt z ekonomistami rolnymi (A. M a 1 a s-s i s i in.).

W Bordeaux kierownikiem Instytutu Geograficznego jest prof. Louis Papy, zajmujący się głównie zagadnieniami krajów tropikalnych i ten kierunek zainteresowań przeważa w całym Instytucie. Problematyką regionu bordoskiego oraz geografią rolnictwa zajmują się prof. Henri En jalbert oraz Pierre B a r r e r e. Dr Guy Lasserre łączy oba kierunki, szereg jego prac dotyczy bowiem rolnictwa oraz osadnictwa Antylów i Afryki Równikowej.

Wycieczki z prof. Papym i Enjalbertem do regionów St. Emilion i Medoc pozwoliły na zapoznanie się z problematyką rolniczą regionu bordoskiego.

Z Bordeaux udał się autor z prof. G. Lasserr e’m poprzez Landy do Pau i Lacq, gdzie zwiedził wielki nowy kombinat siarkowy, oparty na wydobyciu gazu ziemnego o dużej zawartości siarki.

W Pau wizyta u miejscowego szefa izby rolnej pozwoliła na zapoznanie się z problemami rolnictwa bearneńskiego.

Tuluza jest tradycyjnym, chociaż dziś już nieco tracącym na znaczeniu, ośrodkiem geografii rolnictwa, odmiennego jednak niż w Rennes kierunku. Twórcą tego kierunku był wybitny uczony prof. Daniel F a u c h e r, który mimo podeszłego wieku i przejścia na emeryturę jest nadal czynny naukowo. Kierunek jego kontynuują w pewnym stopniu Roger Brunet i Bernard K a y s e r. Nowy kierownik Instytutu prof. Franęois T a i 1 1 e f e r jest natomiast znanym geomorfologiem. Wycieczki w okolice Foix w Pirenejach z prof. Tailleferem oraz w okolice Tuluzy zR. Brunetem pozwolimy na zapoznanie się z problemami rolniczymi tego regionu. Autor zwiedził ponadto Instytut Kartowania Botanicznego prof. Henri Gaussena, podległy Centre National de Recherches Scientifiqv.es, gdzie opracowuje się mapy szaty roślinnej Francji w skali 1:200 000 własnymi, bardzo oryginalnymi metodami, konkurując pod tym względem z ośrodkiem w Montpellier (prof. E m b e r g e r), który wykonuje mapy fitosocjologiczne Francji.

Z Tuluzy przez Carcassonne i Marsylię udał się autor do Aix-en-Provence. Kierownik Instytutu Geograficznego w Aix prof. Hildebert I s n a r d zajmuje się* głównie krajami podzwrotnikowymi i śródziemnomorskimi, w tym w pewnym stopniu rolnictwem tych krajów. Jest on jednak także świetnym znawcą Prowansji i jej problemów. W dziedzinie geografii rolnictwa współpracuje z nim dr L i v e t, podczas gdy prof. J. Pouąuet — geomorfolog — pracuje głównie nad bliskimi