Zaletą metody jest poprawa zagęszczenia i jednorodności formowanego wyrobu -przekłada się to na ułatwienie spiekania, zmniejszenie skurczu i ograniczenie rozmiaru defektów w gotowym wyrobie (co ma wpływ na jego wytrzymałość). Przykładowo drobnoziarniste AI2O3 można w ten sposób zagęścić przy formowaniu do 68 % gęstości teoretycznej (prasowanie izostatyczne tego proszku daje gęstości do 59 %), skurcz spiekania maleje do 12 % (z 17 %), a wielkość defektów nie przekracza 20 - 30 mikrometrów (z 90 -120). Daje to wzrost wytrzymałości na zginanie tworzywa do 540 MPa (z 340 MPa) i modułu Weibulla do m = 23,9 (z 7,5).
Ograniczenia metody są związane z możliwością segregacji cząstek podczas odwirowywania, długością czasu odlewania, znacznymi kosztami wytwarzania form i robocizny.
12. Odlewanie żelowe (ang. gel casting)
Jedna z nowszych i rozwijających się technik formowania. Polega na przeprowadzaniu w formie polimeryzacji, która zapewnia makromolekularne usieciowanie utrzymujące sztywno względem siebie cząstki ceramiczne.
Obróbka końcow a
Schemat technologii produkcji elementów ceramicznych z zastosowaniem odlewania żelowego
I Proszek ceramiczny |
I Organiczne środki w iążące |
| Środek dyspergujący, woda |
4 |
4 |
4 |
| Zawiesina |
Katalizator, środek inicjujący —^
Odlewanie
i
Żelowanie
4
Usunięcie formy
4
Suszenie
4.
Usunięcie środków wiążących
4
Spiekanie
I