2251774188

MODLITEWNIK KRÓLEWICZA ALEKSANDRA 95

marie devote singulis diebus oraverit, sine dubio in morte con-solacionem beate virginis singularem habebit et sine sumcione corporis christi non decedet ex hac vita, lege feliciter».

VII.    K. 53^v —58^r. Pseudo - Augustinus, Oratio.

«Oracio beati augustini Episcopi valde devota et multum utilis» (rubro). «DuIcissime domine Ihesu criste, verus deus, qui de sinu dei x regnas deus per infinita secula seculorum Amen*. Tytuły modlitw, które należy odmówić, poczem: «Quicumque ha-buerit aliquam tribulacionem, angustiam vel infirmitatem aut sit in ira dei aut detentus in carcere vel in quacumque calamitate, dicat triginta diebus continuis prescriptam oracionem et sit sine peccato mortali. Sit certus quod dominus deus exaudiet eum totaliter, quod omnis tribulacio vertetur sibi in gaudium et con-solacionem sive dicat pro semetipso, sive pro alio. Et hoc est probatum a multis personis fidedignis» (rubro). Modlitwę tę, rzekomo św. Augustyna, z wyjątkiem zakończenia o jej skuteczności, zaczerpnięto z Horae B. M. V. (zob. wyd. Parisiis 1504, k. Sa 1^r —3^r).

VIII.    K. 58^v—65^v. Hymnus: «Omni die dic Mariae».

«Alia oracio Illustris principis Kazimiri Serenissimi polonie regis nati Oracio Quotidiana» (rubro). «Omni die dic marie x tua festa sive gęsta qui colunt alacriter. Amen». Sławny ten hymn z XII w., przypisywany między innemi św. Bernardowi z Clairvaux i św. Tomaszowi z Akwinu, wedle zaś P. Rageya, Sancti Anselmi Cantuariensis archiepiscopi Mariole seu liber pre-cum metricarum ad B. V. M., Londini 1884 — św. Anzelmowi arcybiskupowi Canterbury (t 1109), przez kilka stuleci uważany był za dzieło św. Kazimierza i z tego powodu doczekał się licznych tłómaczeń. Wersja o autorstwie Kazimierza powstała widocznie w związku z przepisywaniem rzeczonego hymnu, który opatrywano tytułem Oratio Kazimiri etc. Bogatą literaturę o tym hymnie podaje Chevalier, Repertorium, nr. 14070; z polskich badaczy zajął się nim A. Przeździecki, Modlitwa św. Kazimierza Jagiellończyka do Najśw. Panny, Kraków 1867 i ks. J. Fijałek w pięknem studjum Opisy Wilna aż do połowy wieku XVIl-go (w Ateneum Wileńskie 1924, II) str. 150—151. Tekst londyński odpowiada z drobnemi różnicami wydaniu Daniela. Nagłówek umieszczony w modlitewniku potwierdza późniejszą tradycję, że hymn ten był istotnie ulubioną modlitwą młodo zmarłego królewicza.