2278215603

Streszczenie

Stwierdzono, że introny mają charakterystyczne sekwencje otaczające: GU na końcu 5' i AG na końcu 3'. Sugeruje to, że do ich wycinania z sekwencji pre-mRNA zaangażowana jest klasa U2 spliceosomów.

Szczegółowa analiza budowy jhbp, w odniesieniu do genów nadrodziny kalicyn (białek wiążących niskocząsteczkowe ligandy), do której należą rodziny lipokalin, awidyn i białek wiążących kwasy tłuszczowe, wskazała, że gen jhbp jest najbardziej ewolucyjnie spokrewniony z rodziną lipokalin.

Eksperymentalnie wykazano, że gen kodujący jhbp występuje w genomie G. mellonella tylko jeden raz.

Wskazano miejsce startu transkrypcji. Przypada ono na resztę adenylową położoną 11 nukleotydów dalej w kierunku 5' w stosunku do poznanej w naszym laboratorium sekwencji cDNA jhbp z G. mellonella.

Analiza obszaru około 100 pz w obrębie miejsca startu transkrypcji, wskazała obecność następujących potencjalnych elementów regulatorowych promotora rdzeniowego: kasety TATA w położeniu od -29 do -24 nukleotydu, sekwencji TCAGTA reprezentuje element inicjatorowy (Inr) położony w pozycji 14 - 19 oraz sekwencji AGGTG w położeniu od 38 do 42 nukleotydu, wykazującej podobieństwo do DPE (ang., downstream promoter element).

W oparciu o analizy statystyczne i dane literaturowe przedstawiono hipotezę, że podstawowy kompleks transkrypcyjny, przyłączający się do promotora rdzeniowego jhbp, zakotwicza się za pomocą kasety TATA, która wraz z dodatkowymi czynnikami regulatorowymi steruje odpowiednim ułożeniem białek i rozpoczęciem procesu transkrypcji. Wysunięto przypuszczenie, iż wskazane elementy Inr i DPE są niefunkcjonalne w jhbp, ponieważ ich położenia odbiegają od danych statystycznych natomiast ich sekwencje w niewielkim stopniu różnią się od sekwencji zgodnych. Korzystając z bazy danych TRANSFAC® i algorytmu minimalizacji fałszywych pozytywów, znaleziono w genie jhbp z G. mellonella ponad pięćdziesiąt potencjalnych miejsc oddziaływania dla czynników regulatorowych, takich jak Hunchback (Hb), Heat Shock Factor (HSF), Ultrabithorax (Ubx), Elf-1, Chorion factor 1/Usp (CFl/Usp), Broad-Complex Z1 - Z4 (BR-C), Abdominal-B (Abd-B), Croc.

W intronach A, B i C wskazano istnienie ośmiu potencjalnych elementów regulatorowych wiążących białko BR-C, które jest niezbędne do prawidłowego rozwoju owada, a szczególnie podczas usuwania tkanek ze stadiów larwalnych. Sekwencje te mogą stanowić miejsca krzyżowania się szlaków przekazywania sygnału od JH i 20E.

11