242074106

GÓRNICTWO W OEŁOWEJ

W dokumencie biskupa wrocławskiego Wawrzyńca napisanego do żeńskiego klasztoru premonstratek w Rybniku wymieniono kaplicę w

* / ✓ miejscowości Sol /Sal, Sale/, która będzię otrzymywać dziesięcinę z miejscowości Gołkowice, w dokumencie fundacyjnym klaszto-

*

ru benedyktynów w Orłowej księcię Władysława Opolskiego, pomiędzy darowanymi wsiami jest również miejscowość Sal z Dombrowę i

/

łęlojnii Byc może, iż nazwa Sal oznaczała okolice, gdzie występowały źródła solne, solce od Orłowej począwszy az po miejscowość Solca przy Karwinie. Z zachowanych dokumentów wiemy, iż prdby nie dawały pozytywnych wyników. W roku 1518 książę Cieszyński Kazimierz przyznaje trzecia czeóć zysku-z solcy w Orłowej, księciu legnickiemu Fryderykowi II. Solca orłowska znajdowała Się obok "Eberharta" pod karczmę. Powołano mistrza warzelnictwa Wawrzyńca ze szwabskiej Halli* który po' kilku ./próbach otgEymał niepiękną siwą sol. Ponrcważ spotrzebowano przy tym wiele drzewa, więc warzelnia soli nie opłacała się.

W roku 1663 przybyli na Śląsk Cieszyński dwaj górnicy ze Szwajcarii i, posiadając pozwolenie komory królewskiej, zajmowali się poszukiwaniem minerałów. Obaj podali wiadomość do komory Śląskiej o źródle słonej wody w Orłowej, tylko brak im

pieniędzy na urządzenie warzelni. Ponieważ nie otrzymali potrze-/ / * bnych srodkow, zaniechali dalszych poszukiwań. Cesarz Leopold,

dowiedziawszy się o orłowskim źródle solnym, rozkazał wybudować w Orłowej warzelnię soli, jej zarząd powierzył Maciejowi Ganss-ttickowi z Haramersbergu. Warzelnie otwarto w Orłowej w dniu 26.9.1678 r., lecz już wkrótce potem została na zawsze zamknięta.

Ciekawe, Łż przy szukaniu minerałów nie natrafio-

/ • / •

no w Orłowej na węgiel, który juz wor czas znano, używali go kowale w Wałbrzychu już od XV stulecia. Dopiero dekrety cesarskie po r. 1751 nakazujące poszukiwać węgiel i torf, które można używać w miejsce drogiego drzewa, popchnęły sprawę używania węgla jako materiątu otopowego. Po roku 1S70 zaczęto wydobywać węgiel w Ostrawie, zas koło roku 1750 węgla karwinskiego używał kowal w Karwinie. Użycie węgla wzrastało bardzo powoli, mie było jee szcze wtedy kominow ani odpowiednich palenisk, dopiero wybudowanie huty w Witkowicach w r^ku 1829 oraz kolei żelaznej z Wiednia do Bogumina w roku 1847 wpłynęły na rozwój wydobycia.