242074292

87

Nie pomogły także protesty ludności. Nie pomógł nieco później glos nadzorcy szkolnego ks. Leopolda Szerr unika < który już wraku 180.4, a za tern w czasie objęcia urzędu nadzorcy szkol katolickich. przesłał guberniunr morawskiemu projekt dotyczący nauczania w języku polskim, uzasadnia jac to tym, 3] ąsko-polskim narzeczem mówi wszystka ludność SŁ<łska Cieszyńskiego z wyjątkiem dystryktu frydeckiego. No późniejsze urgensy w tej sprawie napływające do ' 'ubernium Szersznik otrzymał odpowiedz, iz dla 6 szkolnych obwodow nie pplac.a się drukować książek w sląsko--polskim narzeczu.

Pomimo tego lokalne władze państwowe w Cieszynie pozwalają na zredagowanie przepisów dla oglądaczy? zwłok w języku "słowiańsko-polskim". Zarząd komory arcyksiązecej tłumaczy dla własnych potrzeb decyzję władz- gubernialnyoh na język polski oraz- pęg^wia nawet w I844r- sugestie wydawania pisma w języku polskim. W latach dwudziestych ubiegłego wieku w majątkach hr.

Larischa dochodzenia władz państwowych w sprawie gniębienia

""    19/

poddanych prowadzone sa w językach niemieckim : polskim.

Opór przeciwko językowi czeskiemu nie ustal nawet po zgonie Szersznika. W roku 1837 zdawało się, ze doydzie do wprowio-

20/

dzenia nauki w ypzyku polskim. Wypowiedział? sie zatyra wszyscy nadzorcy szkolni z Mateuszem Opolskim na czele. Jednak pomimo tego wszystko zostało po staremu, chociaż niektóre szkoły, np. w Jaworzu w pow. bielskim, wprowadziły juz w roku 1840 polskie.podręczniki galiynjskie.

Stale obcowanie z miejscową ludnością zmuszało kaznodziejów katolickich do używania jeżyka polskiego, o czym świadczą kontrakty dzierżawy i inne notatki w książkach parafialnych.

Zgadza się więc lubernium na wprowadzenie języka polskiego, i

22 /

i

i

podręczników do. szkol.

lo kroniki parafialnej w    iNiemieckiej pisanej w

.pierwszej połowie XIX w. w języku niemieckim wszyto zbiór lifca-kowiaknw-, które lud sląski śpiewał po założeniu bractwa wstrzemięźliwości w I844r. Pod koniec lat cz tcrdziestych ubiegłego stulecia zaczęto zbierać polskiejkatolickie pieśni kościelne, które wydano później drukiem? w kancjonale A* Janusza w 1857 roku. Kancjonał ten zastąpił morawsM kancjonał Jrióaja, drukowany szwshachę w Ołomuńcu, w którym było zamieszczonych również kilkanaście ulubionych pieśni polskich. W pograhicznych wioskach posługiwano się polskimi kancjonałami z Oornego Slęska