w znaczeniu jego przynależności do określonej rodziny. W szczególności obejmuje ono cechę przynależności do określonej płci, której ujawnienia w aktach stanu cywilnego może domagać się zainteresowany31. Oznacza to, że stan cywilny człowieka (a nie tylko jego nazwisko) jest jednym z dóbr osobistych chronionych przez polskie prawo, chodzi bowiem w tym przypadku o stanowisko prawne osoby w danej rodzinie. Osoba zainteresowana może więc żądać nie tylko właściwego ujawnienia tych stosunków w aktach stanu cywilnego, ale również zakazania innym osobom, aby bezpodstawnie nie określały się jako mąż (żona), syn (córka), brat (siostra)32.
Wizerunek jest również dobrem osobistym na mocy art. 23 k.c., jednak większy zakres ochrony wizerunku przybliżają przepisy ustawy „o prawie autorskim i prawach pokrewnych”33. Znajdujący się w tej ustawie art. 81 określa kwestie ochrony wizerunku w publikacjach, poprzez generalny zakaz rozpowszechniania czyjegoś wizerunku, bez zgody osoby na nim przedstawionej. Należy jednak podkreślić, że zezwolenia na rozpowszechnianie wizerunku ze strony zainteresowanej osoby, nie wymaga wizerunek osób powszechnie znanych, chyba że uczyniły zastrzeżenie przy portretowaniu. Nie wymaga również zgody na publikacje wizerunek stanowiący jedynie szczegół, obraz przedstawiającego obchód, zgromadzenie, krajobraz, itd. Ponadto w braku zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba przedstawiona na wizerunku otrzymała umówioną zapłatę (np. modelki)34. Natomiast rozpowszechnianie wizerunku bez zgody osoby na nim przedstawionej dopuszczalne jest także na mocy szczególnych przepisów (np. w listach gończych, oskarżonych na sali sądowej)35. W przypadku osób prawnych SN stwierdza, że odpowiednie stosowanie art. 23 k.c. wyłącza z zakresu tej ochrony takie dobra osobiste człowieka jak zdrowie lub wizerunek. Nie jest bowiem wizerunkiem osoby prawnej ani wizerunek miejsca jej siedziby ani osób wchodzących w skład jej organów, lub nawet całego zespołu itp., jej elementów (z osobna lub łącznie wziętych)36.
Tajemnica korespondencji jest kolejnym dobrem osobistym chronionym nie tylko przez art. 23, 24 k.c., ale również dobrem uznanym przez art. 49 Konstytucji RP. Możliwości techniczne dzisiejszych czasów sprawiają, że charakter korespondencji odnosi się nie tylko do klasycznej formy listu, ale również do korespondencji prowadzonej za pomocą wszelkich innych nośników informacji, np.: telefonicznej, telegraficznej, faksowej, elektronicznej37.
31 orz. SN z 23 marca 1991r., PS Nr 5-6/1991
32 Z. Radwański: op. cit. s. 158-160
33 Ustawa z dnia 4 luty 1994 r. „o prawie autorskim i prawach pokrewnych”. Dz. U. 23 .02. 1994r. Nr 24, poz.83 z późn zm.
34 Z. Radwański: Ibidem
35 orz. SN z 5.4.2002 r., OSN 2003, poz. 42
36 orz. SN z 25 maja 1977r„ I CR 159/77
37 W. Orzewski: op. cit. s.222
13