2455029324

Biblioteka Cyfrowa UJK http://dlibra.ujk.edu.pi

DWOM KAKOLOM

RÓŻYCKEMIJ 1 SIENKIEWICZOWI

ŻYJĄCEMU I ZMAłŁUEMU

przypisuje to nowe wydanie mojej powieści o Janie Wyłiow-skim, Hetmanie Ukrainy. — Przypisuje, nie zażądawszy wprzódy ich przyzwolenia. — Zmarły mi go dać nie może, a pozostała wdowa i trzej synowie, spodziewam się, nie wezmą mi za złe tej oznaki wysokiej czci, dla pamięci męża myśli i pióra Ukrainy; w ostatnich czasach Polski powstającej i cierpiącej na wygnaniu, że tak się wyrażę, jedynego męża Stanu. — Gdyby go był Jezuityzm nie wyparł ze steru zachodów i usiłowali Jagiellońskiej pracy, od mistrzowania wychowaniem potomków Jagiellońskich, bylibyśmy mieli Naczelnika do kierunku naszej świętej sprawy, króla do podniesienia strąconej korony — i rzecz ojczysta nie byłaby szła jak dziś na frymarkę Jenerałów, chcących władzy i podatków, a nie Polski.

Żyjący byłby mi może odmówił przyzwolenia, bo on już obumarł dla rzeczy ludzkich i dla świata, a szczególniej dla świata Kozaczego, świata Ukrainy — ale ja mimo jego przyzwolenia, wszędzie i zawsze hołduję czcią wspomnienia i czcią zasługi mężowi serca i szabli naszej Ukrainy. — Jam mu wiele winien, on był moim Mistrzem, kiedy jeszcze był Kozakiem, Ukraińcem. —- W dzięczność i cześć temu serdecznemu Dowódzcy. — I na tego jak się uwzięli Jezuici, naprzód go złacinnili, a potem żyjącego pchnęli w obszar duchów marzących, żeby nie dotykał ziemi, a przez to nie dotknął nieba Ojczyzny.