2455029815

UE i państwa członkowskie stworzyły przepisy prawne i zachęcały do samoregulacji, co było konieczne, zważywszy, że zjawisko to dotyczy wielu aspektów społecznych, których nie można rozważać wyłącznie na płaszczyźnie prawnej. W ten sposób powstały, współfinansowane przez UE, ważne narzędzia, a pierwszym był program Safer Internet, dobrze funkcjonujący we wszystkich państwach Unii, w ramach którego do roku 2013 r. zostaną zapewnione działania koordynacyjne, co zostało pozytywnie ocenione w sprawozdaniu okresowym.

W projekcie sprawozdania podkreśla się trzy elementy odnoszące się do ochrony małoletnich w erze cyfrowej:

-    dostęp do mediów i nowych mediów oraz umiejętność korzystania z nich,

-    ochronę, z odróżnieniem walki z niezgodnymi z prawem treściami od walki z niewłaściwymi treściami i zachowaniami, ochronę prywatności oraz prawo do odpowiedzi,

-    obywatelstwo cyfrowe.

Na wstępie proponuje się ramy prawne oraz ramy w zakresie zarządzania, które położą kres rozdrobnieniu przepisów ustawowych i zaleceń na rzecz ochrony małoletnich w świecie cyfrowym, które dzisiaj występują w dziedzinie praw człowieka, prawa do prywatności, zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych, w dziedzinie audiowizualnych usług medialnych i handlu elektronicznego. W art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zaleca się, aby polityka na rzecz dzieci była holistyczna. Potrzebna jest zatem ukierunkowana dyrektywa ramowa, w której połączy się odpowiednie przepisy i w ten sposób ureguluje całą dziedzinę i wielopoziomowe zarządzanie, przyspieszy harmonizację podejść stosowanych w państwach członkowskich i zachęci do silniejszej koordynacji między nimi i UE.

Świadomi różnic kulturowych i prawnych istniejących między państwami członkowskimi, w odniesieniu do których problematyczne staje się ustalenie granicy między treściami i zachowaniami, wymagającymi usankcjonowania, a tymi należącymi do „szarej” strefy, proponujemy rozróżnić treści i zachowania niezgodne z prawem, takie jak nagabywanie (uznane za przestępstwo w Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, ale jeszcze nieprzyjęte i nieratyfikowane przez wszystkie państwa członkowskie), pornografia dziecięca, naruszanie prywatności, gry hazardowe oferowane w internecie, oszustwa handlowe oraz zachowania, które mogą wywoływać poważne konsekwencje, takie jak cyberprzemoc i sexting oraz zachowania nieodpowiednie do wieku, takie jak nieodpowiednia reklama, przemoc, seks oraz inne, wywołujące strach i lęk.

Ponadto należy rozważyć niektóre zagadnienia dotyczące aktualnych ram prawnych.

Koniecznie trzeba zapewnić kontynuację realizacji programu Safer Internet, a w każdym razie dopilnować, aby odpowiedzialność za ochronę małoletnich wobec cyberprzestępstw spoczywała na silach porządkowych, w coraz skuteczniejszej formie i we współpracy na szczeblu europejskim. Należy wspierać działania zwalczające przestępczość w internecie na szkodę małoletnich, które zostały wdrożone z powodzeniem przez niektóre państwa

PE486.198v01-00    10/11    PR\897921PL.doc

PL