wyrażającej prawo przenoszenia niepewności względnych:
Złożona niepewność względna ucr(y) = uc(y)/y jest sumą geometryczną niepewności względnych u(xk)/xk wielkości mierzonych bezpośrednio pomnożonych przez bezwymiarowe współczynniki wrażliwości pk równe
dy_
dxk
(1.14b)
Formuła (1.14) wydaje się bardziej skomplikowana niż wzór (1.13) wyrażający „zwykłe” prawo przenoszenia niepewności. Rzecz w tym, że przy obliczaniu wag większość symboli skraca się (patrz przykład 1.5) i wzory na pk okazują się zdumiewająco proste. Zebrano je w tabeli 1.2.
Tabela 1.2. Współczynniki wrażliwości pk dla najważniejszych funkcji
Postać funkcji |
li =2 |
y = const xk |
i |
const xk |
-i |
y = const xk |
n |
_y = const exp(a xk) |
axk |
y = const ln(a xk) |
const/ y |
W kolumnie „postać funkcji” symbol const oznacza nie tylko stałą, lecz również pozostałą część wzoru funkcyjnego nie zawierającą zmiennej xk, którą traktuje się jako czynnik stały przy obliczaniu odpowiedniej pochodnej cząstkowej.
Najprostszy - a ważny w praktyce - przypadek prawa przenoszenia niepewności względnej zachodzi, gdy wielkość y jest iloczynem lub ilorazem wielkości mierzonych bezpośrednio. Współczynniki pk są wtedy równe +1 lub -1 (tabela 1.2). W efekcie złożona niepewność względna jest sumą geometryczną względnych niepewności czynników xk:
Wnioskiem jakościowym z prawa przenoszenia niepewności jest określenie, która wielkość xk daje największy przyczynek do niepewności złożonej. Jest to zwykle, ale nie zawsze, zmienna, której niepewność względna jest największa.