2649164567

Wiadomości Uniwersyteckie

Encyklopedia sztuki studenckiej UMCS

POETYCKA

HERMENEUTYKA

MALARSTWA

TYMOCHOWICZA

świat płynnego istnienia, śniący się samemu sobie, dojrzewający mgłą i stający się zawiesistą obecnością. jakbv dla samego siebie i na krótko.

Stan nieobecności i niepewności, bycia wewnątrz siebie, a zarazem rozmgławicenia się w niebyty pozostawiające po sobie jakieś szaty płynne i odkształcone, już jakby odparowane od tego czegoś, co tylko na chwilę stało się wyobrażone, przeczute.

Pozostaje odczucie przewiewu, który bytuje wśród ledwie wyczuwalnych mielizn snu.

Ledwie płynne, a już widmowe, nieobecne ciała przeciekają ten jeden ze światów możliwych, zapadają się w ciężkie niebo, a czasami w nieważką bezkształtną zasłonę chmur i oparów.

Opustoszałe szaty z przedziwnego istnienia, pół-istnienia pół snu zdają się również zanikać, odchodzić poza len świat pozostawiony samemu sobie do istnienia, do śnienia się sobie, między chwilą a jej zaprzeczeniem.

Zdają się zanurzać w tło, rozpuszczać się w nim. świat dążący do rozpadu, a może do obudzenia się już w innym śnie.

Monika Mazur (III rok filozofii)

Piotr Tymocbowicz — ur. w 1968 r. w Zamościu. Obecnie jest studentem drugiego roku Wychowania Artystycznego w Lublinie. Prace eksponował na trzech wystawach indywidualnych i trzech zbiorowych.