216 J. KOPCEWICZ [6]
fitochromu występuje w postaci fitochromu PFR, zaś przy napromieniowaniu światłem dalekiej czerwieni (około 730 nm) tylko 3°/o całości fitochromu znajduje się w postaci fitochromu PFR (53). Stan fotostacjonarny ustala się bardzo szybko i kilkuminutowe napromieniowanie dawkami o średniej gęstości kwantowej wystarcza do jego powstania (53).
Ryc. 2. Widma absorpcji fitochromu Pr i fitochromu PFR (32).
Badania fotokonwersji fitochromu prowadzono w doświadczeniach in vivo oraz in vitro. Badania kinetyki fotokonwersji in vivo zwróciły uwagę na możliwość występowania w roślinach różnych populacji fitochromu (30). Istnieją sugestie występowania w komórkach roślinnych małej frakcji fitochromu PFR) niemierzalnej spektrofotometrycznie ale aktywnej fizjologicznie (30, 54, 55). I tak wykazano w tkankach kabaczka obecność szybko i wolno ulegającej konwersji populacji fitochromu (55). Można przypuszczać jednak, że jest to artefakt spowodowany trudnością w penetracji światła poprzez tkankę roślinną w trakcie pomiaru in vivo. Cząsteczki fitochromu od strony źródła światła ulegają szybszej konwersji aniżeli położone głębiej (19). Brak jest więc bezpośrednich dowodów istnienia różnych populacji fitochromu. Jednakże niektóre doświadczenia pośrednio sugerują taką możliwość. Zaobserwowano mianowicie, że kontrolowana przez fitochrom zmiana wrażliwości fototropicznej koleoptyli kukurydzy, może być spowodowana przez dwukrotnie mniejsze natężenie czerwonego światła, aniżeli jest to konieczne dla wywołania fotokonwersji fitochromu (56). Wykazano również, że indukowany przez światło czerwone wzrost wycinków etiolowanych epikotyli grochu, można odwrócić światłem dalekiej czerwieni, na długo przed mierzalnym rozkładem fitochromu PFR (57). Stwierdzono ponadto brak zależności pomiędzy wzrostem poziomu fitochromu PFR a indukcją syntezy amoniakoliazy-L-fenyloalani-ny w siewkach gorczycy i rzodkiewki (58). Wyniki tych doświadczeń sugerują, że istnieje jakaś nieduża, ale fizjologicznie aktywna frakcja fito-