2906543570

100

uwagę niską produkcję globalną tamtejszych gopodarstw rolnych, stanowią one ekwiwalent produkcji roślinnej uzyskiwanej z 0,7-1 ha.

Średnio od jednego rekreanta ludność miejscowa uzyskiwała nieco ponad 90 zł, a z jednego miejsca rekreacyjnego — koło 450 zł.

W strukturze dochodów z rekreacji pierwsze miejsce zajmuje zatrudnienie w jej obsłudze — 1 833,1 tys. zł — i właściwie tylko ta forma korzyści z turystyki się liczy, pozostałe bowiem zamykają się kwotą 426,3 tys. zł, czyli 169 zł w przeliczeniu na mieszkańca.

OCENA MOŻLIWOŚCI I KIERUNKÓW ROZWOJU REKREACJI

Przedstawiony wyżej obraz zagospodarowania rekreacyjnego rejonu Wigier oraz powiązań tego działu gospodarki z innymi wykazał liczne nieprawidłości, pociągające za sobą znaczne straty społeczne, ekologiczne i ekonomiczne. Należy więc rozpatrzyć szczegółowo wszelkiego rodzaju możliwości, jakie oferuje teren, nie tracąc z oczu konieczności ochrony środowiska przyrodniczego, związanej ze statusem badanego rejonu jako Parku Krajobrazowego, a w niedalekiej przyszłości — Parku Narodowego.

Ograniczenia wynikające z konieczności ochrony walorów przyrodniczych nie wymagają jakiejś drastycznej likwidacji funkcji rekreacyjnej, lecz jej uporządkowania oraz powiązania z potrzebami społecznymi i warunkami przyrodniczymi w taki sposób, aby straty społeczne i ekologiczne były jak najmniejsze.

Podstawą wnioskowania o przyszłym charakterze zagospodarowania turystycznego, wobec prawie całkowitego braku trwałej i pod względem jakościowym odpowiadającej współczesnym wymaganiom bazy materialno--technicznej (która w innych regionach turystycznych stanowi czynnik orga-niczający możliwości poprawy stanu istniejącego), jak też znaczniejszej konkurencji o przestrzeń ze strony innych działów gospodarki, jest identyfikacja, waloryzacja i kwalifikacja zasobów środowiska przyrodniczego.

Zasoby te, stanowiące główny czynnik przyciągający turystów, zostały przeanalizowane w miarę dokładnie i wszechstronnie, w takim stopniu dokładności, jaki dyktuje przyjęta skala opracowania kartograficznego, tj. 1:25000.

Należy zaznaczyć, iż zawarta w niniejszym opracowaniu analiza ujmuje środowisko wyłącznie pod kątem jego znaczenia dla turystyki oraz wypoczynku, i z tego punktu widzenia je ocenia.

Mając do dyspozycji dane dotyczące identyfikacji przestrzennej i typologicznej podstawowych elementów środowiska geograficznego, można było przeprowadzić ich ocenę i waloryzację z punktu widzenia potrzeb turystyki. Podstawą wnioskowania o funkcjonalnej przydatności terenu była mapa dzisiejszej potencjalnej roślinności naturalnej, obrazującej aktualny stan całości warunków siedliskowych (patrz ryc. 6). Wydzielenia jednorodnych kompleksów siedliskowych, w zestawieniu z wydzieleniami na szczegółowej mapie