ANDRZEJ S. KOSTROWICKI, JOANNA PLIT, JERZY SOLON
PRZEKSZTAŁCENIE ŚRODOWISKA GEOGRAFICZNEGO
Transformacja dowolnego układu (systemu) złożonego może być spowodowana czynnikami dwojakiego rodzaju: egzogenicznymi względem układu i endogenicznymi, powstałymi wewnątrz systemu. Choć najczęściej oba te czynniki działają łącznie, to rozpoznanie ich istoty w konkretnej rzeczywistości ma duże znaczenie, zwłaszcza gdy chcemy przewidzieć przyszłość systemu, a tym samym jego dalszą zdolność służenia określonym potrzebom ludzkim.
Na strukturę i funkcjonowanie układów przestrzennych wpływają zatem oba rodzaje oddziaływań, przy czym każde z nich może mieć charakter naturalny (nie wynikający z bezpośredniego oddziaływania człowieka) i antropogeniczny (wynikający z bezpośredniej ingerencji ludzkiej).
Mamy zatem do czynienia z czterema rodzajami oddziaływań:
1) egzogenicznym naturalnym (np. klimat),
2) egzogenicznym antropogenicznym (z zewnątrz),
3) endogenicznym naturalnym,
4) endogenicznym antropogenicznym.
Oddziaływanie każdego z wymienionych czynników może mieć różny kierunek i natężenie, mogą się więc wzajemnie uzupełniać i stymulować, mogą też się znosić. Od interakcji między tymi czynnikami zależy aktualny stan systemu.
Sumarycznym efektem oddziaływania czynników transformujących jest aktualny stan (s) systemu (środowiska), a ściślej biorąc stopień jego odkształcenia od stanu, jaki istniał w wybranym czasie, czyli
Znając charakter oddziaływań przekształcających oraz odpowiedzi systemu na te bodźce można na podstawie stanu aktualnego przewidzieć również zachowanie się układu w przyszłości, czyli
s(r,; 12;...; tn)=f-s(t0).
Wymienione relacje wskazują, że badania przekształceń systemu winny uwzględniać zarówno przemiany, jakie zaszły w czasie przeszłym, jak i przemiany, jakich należy się spodziewać w przyszłości.
Jedną z metod oceny stopnia odkształceń środowiska od hipotetycznego