2906543932

111

progowym. Z kolei z doniesień Kindermanna i wsp. C1979} oraz Schnabla i wsp. 1982} wynika że submaksymalny wysiłek fizyczny o obciążeniu progowym T lub IAT może być wykonywany przez dłuższy okres czasu bez dalszego narastania stężenia mleczanu we krwi, przy stałym pozionie stężenia glukozy i wolnych kwasów tłuszczowych. Zakłada się zatem, że długotrwała, intensywna praca mięśniowa może być wykonywana w zakresie obciążeń odpowiadających progowi anaerobowemu w warunkach    nasilonej stymulacji    metabolizmu    tlenowego,    przy

nieznacznym tylko zaangażowaniu procesów beztlenowych Cstan równowagi    czynnościowej dla obrotu    węglowodanów}. Próg

anaerobowy uważa się za przydatny w doborze optymalnych, indywidualnych obciążeń treningowych, niewiele jest natomiast danych w piśmiennictwie na temat objętości i tensywności treningu wytrzymałościowego    niezbędnych do wywołania

istotnych    zmian wysokości tego    wskaźnika.

We wstępnych badaniach nad przydatność    progu

anaerobowego w określaniu efektywności treningu oceniono wpływ wieku, niezależnie od aktywności ruchowe na wskaźniki zdolności    wysiłkowe Podczas    dwuletniej    obserwacji    osób

nietrenujących w wieku 15-16 lat nie stwierdzono istotnych zmian pułapu tlenowego, maksymalnej częstości skurczów serca oraz tętna tlenowego, zaobse owano jedynie wyraźny wzrost maksymalnego obciążenia wysiłkowego w drugim roku obserwacji. Podobnie w pierwszym roku badania nie obserwowano istotnych różnic wysokości trzech badanych progów CAT, IAT i VT} natomiast po dwóch latach wykryto zwiększenie jedynie progowego obciążenia wysiłkowego dla AT. Jednak i w tym przypadku obciążenie progowe wyrażone jako procent obciążenia maksymalnego lub procent pułapu tlenowego nie było wyższe. Badania te przeprowadzono wprawdzie u młodych chłopców w wieku