2705149643

krążenia w dziesięciocentymetrowym jego odcinku.

Potwierdzeniem przydatności przeszczepu sieci w przywróceniu ukrwienia jelita jest histologiczny obraz przeszczepionej sieci i jelita w 14 dniu od zabiegu. Obecność młodych, no-wowytworzonych naczyń, drożne naczynia przeszczepu oraz mierny odczyn zapalny przeszczepionej sieci są dowodem nie tylko jej żywotności ale również rewaskularyzacyjnych zdolności.

Prawidłowy histologiczny obraz ściany jelita, niezmieniona cytoarchitektonika błony śluzowej i podśluzowej dowodzą, że przywrócony przepływ krwi przez jelito zapewnia tylko zachowanie jego anatomicznej ciągłości ale stwarza również warunki prawidłowej czynności.

Ze względu na swój specjalny anatomiczny i czynnościowy charakter, błona śluzowa i pod-śluzowa otrzymują znaczną część przepływu krwi, natomiast błona surowicza i mięśniowa zaledwie 1/3 objętości dopływającej do ściany jelita krwi.

Przepływ, który zapewnia utrzymanie anatomicznej ciągłości błony mięśniowej i surowiczej, może być niewystarczający dla prawidłowej czynności błony śluzowej (10, 11).

Z drugiej strony jelitowy nabłonek szczura posiada dużą zdolność regeneracji (10). Doświadczalnie udowodniono, że w 72 godziny po przywróceniu krążenia krezkowego histologiczny obraz jego śluzówki powraca całkowicie do normy (10).

Na podstawie wykonanych w 14 dniu po zabiegu arteriogramów oraz histologicznego obrazu można przyjąć, że przywrócone w sposób powyżej opisany krążenie krwi stwarza możliwość takiej właśnie regeneracji nabłonka jelitowego.

Dodatkowym potwierdzeniem wartości wolnego przeszczepu sieci jest fakt, że wszystkie szczury, u których przeszczep przyjął się, przeżyły warunki doświadczenia a makroskopowy i mikroskopowy obraz ściany jelita nie różnił się od prawidłowego.

Natomiast u trzech szczurów badanej grupy, jakie padły w ciągu czterech pierwszych dni po zabiegu, przeszczep nie wgoił się.

Wolny przeszczep sieci stosowano w Klinice do wtórnego unaczynienia mięśnia serca, w leczeniu miażdży copochodnego    niedokrwienia

kończyn dolnych (2, 6, 7, 9, 14, 15, 16).

Zastosowano również wolny przeszczep sieci u jednego chorego w leczeniu miażdżycowego, rozsianego niedokrwienia jelit (6).

Użycie wolnego przeszczepu sieci dla zabezpieczenia przed następstwami niedokrwienia jelit jest prostym i łatwym do wykonania zabiegiem. Sieć daje się bez trudu rozprowadzać i dowolnie układać. Zachować natomiast należy niepodwiązane naczynia przeszczepu.

Podwiązanie 2—3 odgałęzień tętnicy krezkowej górnej oraz tętnicy krezkowej brzeżnej wyłącza całkowicie krążenie krwi w określonym odcinku jelita długości 8—10 cm i doprowadza do rozwoju nieodwracalnych, przeważnie zgorzelinowych zmian ściany jelita u 90% szczurów kontrolnej grupy.

Zastosowanie wolnego przeszczepu sieci w powyższym doświadczeniu zabezpieczało 84,4% badanych zwierząt przed następstwami przerwania krążenia krwi w 8—10 centymetrowym odcinku jelita.

WNIOSKI

1.    Wolny przeszczep sieci zachowuje żywotność i wgaja się po przyłożeniu do innych tkanek.

2.    Wolny przeszczep sieci posiada zdolność tworzenia nowego i obfitego naczyniowego łożyska.

3.    Wielkość przepływu krwi przez naczynia przeszczepu, u 84,4% badanych szczurów zabezpiecza anatomiczną ciągłość i fizjologiczną czynność 8—10 cm odcinka jelita całkowicie pozbawionego ukrwienia przed 14 dniami.

14. Bohkobckh: 3KCnEPMMEHTAJIbHAfl PEBACKyJI5IPM3AIi;MH CBOEOflHblM TPAHCIIJIAHTATOM AHEMI43I4POBAHHOtfl KMHIEHHOft ITETJIH

IIpcflMeTOM cooóiughhh fiejifleTCH oueHKa coctoh-hhh cBo6oflHoro TpaHcnjianTUTa ccth b npo<J>HJiaKTH-Ke nOCJieflCTBMM OCTpofó 3KCnepHMeHTajIŁ>H0fó MUieMM-saunn KMmeHHoft neTjiw.

OnbiTbi npoBefleHbi Ha 60 Kpbicax-caMKax urraMMa „BwcTap”, BecHmnx, b cpeflHeM, 6ojiee 200 rp. B rjiaB-hom onbiTe Kpbicbi pa3flejienbi Ha ABe rpynnbi. B o6e-HX, OnbITHOM M KOHTpOJlbHOM, (nO 30 KpbIC) nOJlHOCTbK) npeKpameH AOCTyn kpobh b kohchhom OTpe3Ke toh-kom khuikm AJiWHofó 8—10 cm. B oribiTHofi rpynne, 0Tpe3aHiibiM ynacTKOM ceTH oóKJiaAbiBajiacb aHeMWH-nan KwuieHHaH nerjia nyTeM iiphiiihtmh eo KpaeB b GpbiJKeftKy kmuixm c HOpMajibHOH BacKyjiHpH3auneM.

Ha 14 Aeiib nocjie npoBeAewioM onepapnn y jkh-

BOTHbIX, KOTOpbie nepOKHJIH 3TO BMeiliaTeJIbCTBO, npoBOAWJiw JianapaTOMHK). OÓHapyjKeno: yTOJiiucnwe ceTH TecHO npnjieraiomeft k 6pbixoKefiKC h CTeiiKe KHIIIKM, HOpwaJIbHyiO nepMCTajIbTMKy m ccfropMnpo-oaHHbie Ka.noBbie Maccbi b tojictom kmiiikc.

y Bcex Kpbic aKcnepMMCHTajibHOM rpynnbi b one-pauMOHHOM AHe npoBeAeHa apTepnorpachna 6pbi>xee^li-hom apTepMM, a TaK>xe b3ht MaTepnaji rjih mmkpo-CKormnecKoro MccjieAOBaHMH.

B MccjieAOBamioA rpynne BbUKMJio 84,4% jkmbot-HbIX. riOJIHOe HCKJIIOHeHMe UMpiCyjIHUMM KPOBM B M3-GpaHHOM OTpe3Ke kmlukm 6buio npnMHHofó CMepTM 90% >KMBOTHbIX KOHTpOJIbHOM rpynnbi (ceTb npn MUieMMM

kmuikm).

614

PRZEGLĄD LEKARSKI 1975 32 Nr 7