zjastycznymi listami czytelnicy docenili jego dzieło. Potwierdza to siłę oddziaływania jego twórczości na czytelnika, wpływ na uczucia i wyobraźnię, na podejmowanie decyzji.
Wiele łączy sposób myślenia Brandstaettera o literaturze ze stanowiskiem teoretyków literatury mieszczących się w nurcie klasycyzującym.
Eliot-z pewnością znany Brandstaetterowi z racji filologicznego przygotowania - uważał, iż prawdziwa sztuka musi się opierać na światopoglądzie, który można wyrazić w kategoriach filozoficznych. Jednakże na podstawowe pytania ontologii, epistemologii, aksjologii, antropologii i etyki - odpowńada także teologia. Jako nauka respektująca Objawienie dane przez Boga, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał do człowieka, oraz snująca dociekania rozumu otwartego na łaskę, nauka akceptująca obie strony - fides et rafio - proponuje również człowiekowi drogę rozwiązania jego podstawowych problemów. Dlatego też przytoczone powyżej stwierdzenie Eliota można odnieść na zasadzie analogii do nauk teologicznych. Problematyka teologiczna pojawia się bardzo wyraźnie w poezji, dramatach, prozie Brandstaettera- mimo iż nic została nigdzie wyrażona językiem pojęć naukowych.
Stanisław Dąbrowski - odnosząc się do sposobu pisania Brandstaettera - zauważył, że „prawdę religijną interpretacyjnie przenika poetyckie ^zmyślenie*”1. Jeżeli interpretację rozumieć jako wysiłek ukierunkowany na odszyfrowanie sensu ukrytego w dziele literackim2 - wówrczas powieść biblijną Brandstaettera można traktować jako próbę interpretacji Biblii, ze szczególnym uwzględnieniem Ewangelii, dokonaną za pomocą środków wyra-
270
S. D ą ł) r o w s k i, Vox Humana, Biblia w liryce Tadeusza Nowaka, Lublin 1993, s. 46.
Por. np. P R i c o c u r, Egzystencja i hermeneutyka, [w:] Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie, oprać. S. Cichowicz, Warszawa 1985, s. 192.