Tabela 4. Roztwory stosowane do wizualizacji substancji na płytkach TLC
Związek chemiczny |
Układ wywołujący |
Aldehydy alifatyczne |
Chlorowodorek hydrazonu 3-metylo-2-benzotiazolinonu |
Alkaloidy |
Heksachloroplatynian potasu, ninhydryna |
Antybiotyki |
Ninhydryna |
Aminokwasy |
Ninhydryna |
Węglowodany |
Roztwór kwasu siarkowego w metanolu |
Lipidy |
Chlorek antymonu(III), błękit tymolowy, ninhydryna, rodamina B |
Kwasy karboksylowe |
Zieleń bromokrezolowa |
Fenole |
Chloranil, kwas fosfomolibdenowy |
Terpeny |
Kwas fosfomolibdenowy |
Wykonanie analizy TLC
Badane substancje (10-20 mg) rozpuszcza się w niewielkiej ilości rozpuszczalnika ok. 0.5 ml. Substancja powinna być dobrze rozpuszczalna w zastosowanym rozpuszczalniku, najczęściej stosuje się roztwory w metanolu, acetonie, chloroformie. W przypadku substancji bardzo polarnych np. aminokwasy do roztworu można dodać 1 kroplę wody. Przygotowuje się płytkę chromatograficzną o wymiarach zależnych od ilości substancji jakie zamierza się nałożyć na płytkę. Na przygotowanej płytce zaznacza się przy użyciu zwykłego ołówka punkty, na które następnie nanosi się roztwory substancji badanych, przy pomocy szklanej kapilary, w odległości ok. 0.5 cm od bocznej krawędzi płytki oraz ok. 0.5 cm od dolnej krawędzi. Roztwór nanosi się lekko dotykając powierzchni płytki końcem kapilary(czynność można powtórzyć kilkakrotnie). Dobrze naniesiona substancja tworzy na płytce tzw. „plamkę” o średnicy ok. 2 mm. Po nałożeniu wszystkich substancji płytkę suszy się, a następnie ostrożnie zanurza się dolną krawędzią w roztworze rozwijającym, znajdującym się w komorze chromatograficznej, tak by nie zanurzyć plamek. Komora powinna być umieszczona pod sprawnie działającym wyciągiem. Rolę komory chromatograficznej