3109102633

Witold Abramowicz wych potrzeb informacyjnych. Wymóg ten zdecydowanie rozszerza umiejętność wyszukiwania informacji, wymaganą od obywatela informującego się.

Obywatele uczący się

Obywatel uczący się, to obywatel komunikujący się, który posiadł umiejętność wykorzystania techniki teleinformatycznej do pozyskania wiedzy stanowiącej o jego harmonijnym rozwoju, sukcesie zawodowym i szeroko rozumianym spełnieniu. Obywatel taki powinien potrafić określić stan swojej wiedzy. Na tej podstawie obywatel uczący się powinien być w stanie określić swoje potrzeby informacyjne, w szczególności te, mające istotny wpływ na jego pozycję na rynku pracy. Istotna jest również umiejętność określenia innych potrzeb, będących źródłem jego samorealizacji. Określenie potrzeb informacyjnych oraz służących samorealizacji jest ważnym etapem pozwalającym na określenie zakresu ustawicznego uczenia się. Efektywne uczenie się to proces, w którym brane są pod uwagę dwa aspekty - aspekt zwrotu z inwestycji w naukę i aspekt nakładów czasowych na naukę. Określenie zwrotu z inwestycji pozwala na wybór najodpowiedniejszej tematyki. Odpowiednie określenie nakładów czasowych, to takie zaplanowanie procesu nauki, ażeby poświęcać nań jak najmniej czasu. Dr Piotr Woźniak, twórca metody supermemo, w swojej pracy Economics of learning¹ wykazuje, że najefektywniejszym momentem na powtórzenie materiału jest granica jego zapomnienia.

Tak przygotowany obywatel uczący się potrafi skutecznie zaspokajać swoje potrzeby informacyjne. Postawa rozsądnej ustawiczności jest wyznacznikiem poprawności jego działań. Obywatel uczący się, to odpowiedni typ obywatela, który powinien być kształcony w systemie szkolnictwa wyższego.

Zmierzch Academii

Klasyczny uniwersytet wg. Humboldta, który postrzegamy jako jedność w zakresie badania i nauczania, przeżywa kryzys tożsamościowy. Model jedności miejsca nie sprawdza się w obecnej gospodarce informacyjnej, gdzie największe sukcesy odnoszą międzynarodowe grupy badawcze. Powszechny brak poczucia konkurencji - wynikający z błędnego przeświadczenia, że uniwersytety niepodzielnie obejmują swoim działaniem konkretne obszary geograficzne, to kolejne zagrożenie. Elektroniczna Academia, e-Academia, będzie musiała przystosować się do dużej mobilności pracowników naukowych. Duża konkurencja wymusi również konieczność manifestowania swojej pozycji podobnie jak na każdym innym rynku pracy - poprzez swoje kwalifikacje.

Przyszłością Academii wydają się być narodziny e-Academii, w której zespoły badawcze, tworzące produkty rynkowe, będą znajdowały się w Sieci, podobnie jak zespoły dydaktyczne. Jedność miejsca, brak poczucia konkurencji, poczucie nieusuwalności, nie będą kojarzyły się z e-Academią. Nie każdy uniwersytet powinien stać się e-Academią. Oczywiście ważne są uniwersytety lokalne, ponieważ w społeczeństwie potrzebni są obywatele działający w skali lokalnej. E-Academia powinna być odpowiedzią na konkurencyjną ofertę szkolnictwa wyższego z zagranicy i skierować się ku obywatelom, którzy potrzebują zdecydowanie wyższej jakości kształcenia.

¹ R Woźniak, Economics of learning, Akademia Ekonomiczna we Wrocławiu, 1995; http://www.supermemo.com/ english/el.htm