3179027698

Historia psychologii na tle najważniejszych teorii

1.2. Biologiczne aspekty funkcjonowania psychiki człowieka

Nurt biologiczny w psychologii zapoczątkowało odkrycie Pierra Paula Broki, który w 1861 roku, podczas pracy jako chirurg dziecięcy, zorientował się, że ośrodek odpowiedzialny za mowę umiejscowiony jest w lewym płacie czołowym mózgu (tzw. „ośrodek Broki’).

Następnym ważnym odkryciem, ugruntowującym podejście biologiczne, mógł poszczycić się Gustav Fritsch, niemiecki anatom i fizjolog, dzięki któremu wiemy, że elektryczne pobudzanie określonych miejsc mózgu prowadzi do określonych reakcji organizmu (np. kurczenie się mięśni nóg - badania na psach)

Te i inne badania potwierdziły tezę, że pomiędzy poszczególnymi obszarami mózgu a zauważalnymi reakcjami organizmu istnieją ścisłe powiązania. Zmiany w organizmie pociągają za sobą zmiany w zachowaniu i doznawaniu, i odwrotnie.

Pogląd ten wyrażał już w XVII wieku Kartezjusz (Rene Descartes) -twierdził on, że umysł i ciało wywierają na siebie wzajemny wpływ. Jego zdaniem interakcja ta zachodziła w szyszynce, którą uznał za punkt węzłowy funkcji umysłu. Także Spinoza, znany filozof niderlandzki z XVII, zwracał uwagę na połączenie fizycznej i psychicznej natury człowieka, mówiąc „ciało i dusza to tylko dwie strony tej samej rzeczywistości”.

W ciągu kilku lat od odkrycia Broki, miała miejsce koncentracja na badaniach mózgu, jako nośniku procesów psychicznych, takich jak myślenie, pamięć, doznawanie, czy spostrzeganie. Zaczęto postrzegać mózg jako „główną centralę dowodzenia organizmu”, któremu przekazuje sygnały poprzez:

•    układ nerwowy,

•    gruczoły (układ wydzielania wewnętrznego) - uwalnianie hormonów do układu krwionośnego.

Strona 9