3197489616

278 Tomasz Sierotowicz, Katarzyna Wójcik

modelu doskonałości - metoda określana jako tzw. „radar” (The EFQM Framework for Risk Management, 2005, s. 10 - 11):

•    Przywództwo:

•    kulturowy aspekt zarządzania ryzykiem,

•    styl przywództwa w zarządzaniu ryzykiem,

•    struktura zarządzania ryzykiem,

•    zobowiązania wobec właścicieli,

•    przywództwo w zarządzaniu ryzykiem podczas zmiany,

•    Polityka i strategia:

•    planowanie strategiczne,

•    polityka odnośnie ryzyka,

•    strategia zarządzania ryzykiem,

•    Ludzie:

•    rozwijanie świadomości zarządzania ryzykiem w organizacji,

•    rozwijanie kompetencji w zakresie zarządzania ryzykiem,

•    Partnerstwo i zasoby:

•    zarządzanie zewnętrznym partnerstwem,

•    zarządzanie finansami z uwzględnieniem zarządzania ryzykiem,

•    zarządzanie nieruchomościami, wyposażeniem, materiałami,

•    zarządzanie transferem technologii,

•    zarządzanie wiedzą i informacją,

•    Procesy:

•    Zastosowany model zarządzania ryzykiem znajduje swoje przełożenie na procesy zachodzące w organizacji.

Jaka jest relacja między zarządzaniem ryzykiem a jakością zarządzania?

Model systemowego zarządzania ryzykiem proponowany przez EFQM wyraźnie podkreśla relację między jakością zarządzania a zarządzaniem ryzykiem. Z perspektywy jakości zarządzania, proponowane modele implikują nieco inną linię podziału ryzyka. Wydaje się, że ryzyko można podzielić nie tylko na wewnętrzne i zewnętrzne, ale z punktu widzenia organizacji, także na trzy kategorie:

•    Ryzyko przewidywalne. Ten rodzaj ryzyka wydaje się najbardziej podatnym na systemowe zarządzanie z uwagi na możliwą jego identyfikację. Może ono mieć różne źródła. Analiza otoczenia pozwala do pewnego stopnia przewidywać kierunki zmian otoczenia rynkowego, co w odniesieniu do rodzaju prowadzonej działalności stwarza ryzyko.

•    Ryzyko prawdopodobne. Źródłem tego rodzaju ryzyka może być specyfika prowadzonej działalności. Trudność w zarządzaniu tego rodzaju ryzykiem wynika ze stopnia prawdopodobieństwa zaistnienia ryzyka. Nie można powiedzieć, że tego rodzaju ryzyko określane jako prawdopodobne, nie powinno być brane pod uwagę w procesie identyfikacji, analizy i wpływu na działania organizacji. Pomimo że jest ono określane jako prawdopodobne, nie oznacza, że nie implikuje realnego zagrożenia. Jednak wydaje się, że określenie prawdopodobieństwa tego rodzaju ryzyka, wydaje się mieć wymiar bardziej szacunkowy. Im mniej wiemy o ryzyku, tym trudniej jest zbudować skuteczny system zarządzania ryzykiem. Wydaje się, że istnieje pewna możliwość zastosowania metod statystycznych do określenia modelu prawdopodobieństwa zaistnienia ryzyka. Jednak takie podejście metodologiczne wymaga spełnienia przynajmniej dwóch warunków: