280 Tomasz Sierotowicz. Katarzyna Wójcik
• wypracowanie sposobów postępowania organizacji odnośnie oszacowanego ryzyka,
• procesy: monitoringu, weryfikacji, komunikacji i konsultacji sprzężone ze strategią
zarządzania organizacji we wszystkich płaszczyznach działania.
Wydaje się, że w procesie analizy ryzyka i oceny poziomu jego istotności, powinno być uwzględnione również zagadnienie czasu, od momentu identyfikacji ryzyka do przewidywanych jego efektów dla organizacji. To dodatkowe kryterium mogłoby okazać się pomocne szczególnie, gdy chodzi o ryzyko określane jako prawdopodobne.
Wszystkie modele podkreślają dynamiczny charakter zarządzania ryzykiem. Jest to proces integralnie włączony w strategię działania organizacji. Zarazem jest to proces wielopoziomowy, w którego realizację są zaangażowani wszyscy członkowie organizacji. Na uwagę zasługuje również fakt, że są to modele uniwersalne i skalowalne, dlatego istnieje możliwość ich dostosowania do wielkości i potrzeb organizacji oraz specyfiki zmiennego otoczenia rynkowego.
Kolejnym zagadnieniem, jakie wydaje się nam bardzo istotne to innowacyjność organizacji. Niemal wszystkie modele zarządzania ryzykiem nawiązują do innowacyjności. Jednak zauważamy, że zagadnienie ryzyka związanego z innowacyjnością nie jest wystarczająco sprzężone z proponowanymi systemami zarządzania ryzykiem.
Systemowe zarządzanie ryzykiem niewątpliwie jest narzędziem pożytecznym. Stwarza bowiem szanse na wypracowanie skutecznego sposobu funkcjonowania w dynamicznym otoczeniu oraz stanowi skuteczne narzędzie obniżania ryzyka, poprzez minimalizację zagrożeń i jednocześnie maksymalizację możliwości szybszego rozwoju.
BIBLIOGRAFIA:
1. European Foundation for Quality Management, EFQM, (2004), Excellence Model, European Foundation for Quality Management, Brussels.
2. European Foundation for Quality Management, EFQM, (2005), Framework for Risk Management, European Foundation for Quality Management, Brussels.
3. International Organisation for Standardisation, (2000), ISO 9000:2000 Quality Management System Standard, International Organisation for Standardisation, Geneva.
4. Jacobs P., (2005)Five Steps to Thriving in Times of Uncertainty, “Harvard Business Review”, December.
5. Kline S., Rosenberg N., (1986), An overview On Innovation, w: Landau R., Rosenberg N., The Positive Sum Strategy: Harnessing Technology for Economic Growth, National Academy Press, Washington, D. C., s. 295 - 304.
6. Organization For Economic Co - operation And Development, (2002), Dynamising National Innovation Systems, Paris.
7. Organization For Economic Co - operation And Development, (2005), Innovation Policy And Performance, Paris.
8. Organization For Economic Co - operation And Development, (2005), Oslo Manuał, Paris.
9. Standards Australia and Standards New Zealand, (2004), AS/NZS 4360: Australia and New Zealand Standard on Risk Management, Standards Australia, Sydney/Standards New Zealand, Auckland, a, b.