3197489858

w strukturze danego języka wyrazy, zwroty, typy derywatów, formy fleksyjne, konstrukcje składniowe, związki frazeologiczne. Powszechnie przyjęta klasyfikacja zapożyczeń jest oparta na trzech kryteriach: przedmiotu zapożyczenia, pochodzenia i stopnia przyswojenia.

Autor podzielił zapożyczenia ze względu na kryterium przedmiotu zapożyczenia, zgodnie z którym wyróżniamy:

1.    Zapożyczenia właściwe, to znaczy obce wyrazy przejęte razem ze znaczeniem (ewentualnie z uproszczoną wymową i pisownią).

2. Zapożyczenia strukturalne, czyli kalki, będące dokładnymi odwzorowaniami obcych konstrukcji, wiernymi tłumaczeniami ich części składowych.

Wyróżnia się wśród nich:

a)    kalki słowotwórcze, czyli wyrazy utworzone na wzór słów obcojęzycznych za pomocą rodzimych morfemów,

b)    kalki frazeologiczne, czyli odwzorowania stałych związków wyrazowych,

c)    kalki znaczeniowe, polegające na nadaniu wyrazowi polskiemu nowej treści, właściwej jego obcemu odpowiednikowi.

3.    Zapożyczenia semantyczne, polegające na przejęciu tylko znaczenia wyrazu, które uzupełnia znaczenia już znane.

4. Zapożyczenia sztuczne, czyli wyrazy danego języka utworzone z obcych morfemów (leksykalnych i słowotwórczych). Do tego typu zapożyczeń zaliczamy przede wszystkim wyrazy złożone z elementów grecko-łacińskich, utworzone w czasach nowożytnych. Pożyczki sztuczne mogą mieć w swoim składzie cząstki różnojęzyczne, np. autokar (gr. auto-, car - ang.).

Kryterium pochodzenia, zgodnie z którym można według autora wyodrębnić we współczesnej polszczyźnie klasy wyrazów nazwanych w zależności od języka źródła, m.in.:

1.    angl i cyzmy (zapożyczeni a angi el ski e)

2.    białorutenizmy (zapożyczenia białoruskie)

3.    bohemizmy (zapożyczenia czeskie)

4.    galicyzmy (zapożyczenia francuskie)

5.    germanizmy (zapożyczenia niemieckie)

6.    hungaryzmy (zapożyczenia węgierskie)

7.    italianizmy (zapożyczenia włoskie)

8.    latynizmy (zapożyczenia łacińskie)

- 19-