2982020227

1. Wstęp

Rynek usług turystycznych należy do bardzo złożonego i obiecującego sektora gospodarki. W Polsce od jakiegoś czasu przejawia się zmiana w podejściu do turystyki, ludzie mają coraz większą świadomość właściwych standardów jakościowych oraz sanitarnych w ośrodkach wypoczynkowych. Coraz większym zainteresowaniem, poza aspektami typowo wypoczynkowymi, cieszy się chęć obcowania z przyrodą, ludzie zwłaszcza z miast, gdzie kontakt z naturą jest ograniczony i mało urozmaicony, bardzo chętnie udają się do miejsc dzikich, pełnych zieleni oraz będących blisko zbiorników wodnych (Eduline 2013). Taki opis pasuje idealnie do terenów Nadleśnictwa Sława Śląska, które posiada wysoką lesistość oraz wiele jezioro z licznymi kąpieliskami. To świetne miejsce do łączenia wypoczynku biernego i nakierowanego na kontakt z naturą. Sektor usług turystycznych, jak każdy inny jest uzależniony od zjawisk i procesów społecznych - w tym przypadku są to między innymi obowiązujące trendy, moda, zmiany stylu życia, zagrożenia ekologiczne i polityczne, czy procesy demograficzne. Turystyka to przede wszystkim inicjatywa społeczna, z której dochody nie czerpią jedynie pojedyncze osoby, ale cała społeczność lokalna (Eduline 2013).

Obszar jest atrakcyjny dla turystów i stanowi cel ruchu turystycznego jeśli następujące czynniki są odpowiednie: właściwości i cechy środowiska przyrodniczego i ich znaczenie dla celów wypoczynkowych i krajoznawczych, dostępność kominikacyjna oraz stopień zagospodarowania turystycznego (niezbędne turystom obiekty oraz urządzenia usługowe) (Rogalewski 1976).

Znaczenie trzech wyżej wymienionych czynników nie jest jednakowe. Charakter zagospodarowania turystycznego i komunikacji koniecznie musi być przystosowywany do typu ruchu turystycznego (wielkość, rodzaj, struktura), który jest formowany przez wartość, typ oraz pojemność regionów turystycznych. Wartość tych terenów dla turystyki jest składnikiem, który determinuje kierunki i wielkości aktywizacji turystycznej poszczególnych regionów, co w szerszym ujęciu decyduje o możliwości rozwoju turystyki w poszczególnych obszarach i krajach. Dla turystyki właściwości i cechy środowisk przyrodniczych mają fundamentalne znaczenie (Mileska 1963, Wrzosek 1964).

7