3329132917

i w sztukach walki. Na Okinawie, zwroty „brudne” i „czyste ręce” na stałe są używane w potocznej mowie.”¹⁷

Szczególnie zapadły w pamięć Oyaty słowa Wakinaguri wypowiedziane przed śmiercią: „Ręce są bardzo ważne. Używaj ich z rozwagą. Ci, którzy kroczą Drogą Te, powinni przede wszystkim dbać o rodzinę, pomagać bliźnim w potrzebie i wnieść swój własny wkład w rozwój całego społeczeństwa.”¹⁸

By zrozumieć, czym jest karate, trzeba wsłuchać się w słowa wielkich mistrzów. Definicje funkcjonujące w szerokim obiegu, bardzo rozmijają się z tym przekazem. Przykładem na to skąd bierze się mylne wyobrażenie karate może być definicja Władysława Kopalińskiego: „Karate, st. jap. system walki wręcz, sztuka samoobrony bez broni, posługująca się zwł. ciosami zewn. kantem dłoni (utwardzanym przez długotrwałe obtłukiwania) i pchnięciami stopą; rodzaj jap. sportu zapaśniczego dla wszystkich także dla kobiet.”¹⁹ W obronie Władysława Kopalińskiego trzeba jasno powiedzieć, że w owym czasie wiedza na temat karate była znikoma, śmiem twierdzić, że była żadna. Definicja ukazała się w 1967 roku, mimo, że to zamierzchła przeszłość prezentuję ją, bo niestety cały czas ma ona wpływ na niejedną opinię o karate. Słownik, z którego korzystałem, został wydany w 1994 roku, przez wszystkie te lata definicja ta nie uległa zmianie. W czasie, gdy ukazywało się XXII wydanie w/w słownika Karate gościło już od wielu lat w naszej rzeczywistości. Śmiem twierdzić (boję się sprawdzać), że jeśli słownik ukazał się kolejny raz, definicja ta prawdopodobnie pozostała bez zmian.

Dlaczego pytając o karate pomijamy ludzi z nim związanych, nie myślę tu o całej rzeszy pseudo karateków goniących za wszelką cenę za sukcesami sportowymi. Myślę o uznanych autorytetach, mistrzach karate takich jak Funakoshi, Egami, Nakayama.

Twórca stylu Shotokan tak pisał o karate: „Kara, które znaczy „pusty”,[...] Przede wszystkim symbolizuje oczywisty fakt, iż ta sztuka samoobrony nie stosuje żadnej broni - tylko ręce i nogi. Więcej, sugeruje, że studenci Karate-dó powinni zmierzać nie ¹⁷Oyata T.S.. Ryu-Te No Michi Klasyczna sztuka walki z Okinawy, Oficyna Wydawnicza „ABA", Warszawa 2001, s.71

^l8Tamże s.72

Kopaliński W.. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Wiedza Powszechna. Warszawa 1967,1994 wyd. XXII. str. 253

20