365606074

-    wdrożenie programów i metod badań eksploatacyjnych trwałości i niezawodności oraz ustalenie stanów granicznych w celu wykrycia słabych ogniw;

-    wprowadzenie metod i kryteriów oceny technicznej i ekonomicznej trwałości i niezawodności maszyn.

Realizacja tych celów winna doprowadzić do zwiększenia efektywności układów, ich gotowości i zdolności produkcyjnych, zmniejszenia kosztów eksploatacji, w tym kosztów użytkowania, obsługiwań technicznych, części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych.

W systemie badań niezawodności obiektów mechanicznych stosowane są metody:

*    badań modelowych, w tym badań symulacyjnych;

*    badań stanowiskowych;

*    badań eksploatacyjnych (statystycznych i programowanych);

*    badań eksploatacyjno-stanowiskowych.

Program przebiegu badań niezawodności dla całego okresu istnienia obiektu pokazano na rys.2.9, natomiast zestawienie danych zbieranych w trakcie badania niezawodności maszyn pokazuje rys.2.10.

Rys.2.9 Badania niezawodności obiektu w cyklu jego istnienia.

Rodzaj zbieranej informacji w warunkach badań eksploatacyjnych, w których uzewnętrzniają się własności niezawodnościowe obiektu są zależne od przewidywanego zakresu jej wykorzystania.

Niżej wymieniono główne grupy oceny niezawodnościowej obiektu określane na podstawie informacji eksploatacyjnej [2,8]. Należą do nich :

1.    Wyznaczenie liczbowych wskaźników niezawodności, takich jak: liczba uszkodzeń na jednostkę czasu pracy obiektu, gotowość obiektu, itp. Do ich wyznaczenia wystarcza informacja zbiorcza, typu: łączny czas pracy, łączny czas naprawy, łączna liczba uszkodzeń w zadanym przedziale czasu eksploatacji.

2.    Wyznaczanie funkcyjnych wskaźników niezawodności, takich jak:    funkcja

niezawodności, funkcja intensywności uszkodzeń, funkcja wiodąca rozkładu, funkcja odnowy, itp. Celem badań może być wyznaczenie wartości chwilowych wymienionych funkcji (metody nieparametryczne) lub wartości parametrów modeli matematycznych rozkładu zmiennych losowych (np. czas pracy do uszkodzenia, czas pracy między uszkodzeniami, czas trwania odnowy, itp.). Przy wyznaczaniu funkcyjnych wskaźników niezawodności niezbędna jest znajomość historii stanów wszystkich badanych obiektów.

3.    Wyznaczanie parametrycznej niezawodności obiektu, np. prawdopodobieństwa zgodności cech mierzalnych obiektu z wymaganiami w zadanym przedziale czasu eksploatacji.

4.    Wyznaczanie modeli procesu powstawania uszkodzeń. Modele procesu powstawania uszkodzeń wyznaczane są na podstawie analizy fizyko-chemicznej procesów zachodzących w obiekcie (zużycie, korozja, zmęczenie, itp.). Informacja niezbędna do syntezy modeli procesu powstawania uszkodzeń może być uzyskiwana w procesie analiz technicznych przyczyn uszkodzeń lub w procesie wykonywania zabiegów obsługowych.

5.    Diagnozowanie stanu niezawodnościowego obiektu, np. wyznaczanie tendencji zmian wskaźników niezawodności, ustalanie słabych ogniw, itp. Do diagnozowania aktualnego stanu niezawodnościowego obiektu niezbędna jest informacja zebrana z wielu przedziałów czasowych, znajomości skutków uszkodzeń ze względu na bezpieczeństwo, wykonanie zadania, poniesionych nakładów na naprawy, itp. Do wygenerowania diagnozy niezbędne są