3574671704

822

PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY

Nr 23

pary na godzinę; ciśnienie pary dotychczas nie przekraczało 28 at. Wszystkie elektrownie połączone są między sobą kablami 27 kV; sieci 60 i 25 okr. sprzężone są przetwornicami okresów 3 po 40 MW i 2 po 35 MW. Prócz tego 2 linie 132 kV o łącznej zdolności przesyłowej 150 MW dostarczają prąd z odległej o 120 km sieci grupy elektrowni Niagara Hudson.

Rys 18.

Turbozespół dwuwałowy 160 MW w elektrowni Heli Gate.

Największa z elektrowni Hudson Auenue powstała w 1922 r., obecnie posiada moc zainstalowaną w turbinach 770 MW w następujących jednostkach: 2 turbiny jednowa-łowe dwu osłonowe po 160 MW przy 1 800 obrotach, 2 dwu-wałowe po 110 MW, jedna dwuwałowa 80 MW i 3 jedno-wałowe po 50 MW. Elektrownia Heli Grate o mocy 605 MW posiada 2 dwuwałowe turbiny po 160 MW. Elektrownia East River o mocy 280 MW posiada jedną turbinę jedno-wałową o mocy 160 MW. Elektrownia Waterside o mocy 326 MW posiada tylko jednostki mniejsze; przystępuje ona obecnie do modernizacji i zastosowania ciśnienia 84 at.

Rozkład obciążeń na poszczególne elektrownie i jednostki wytwórcze wykonywa główna nastawnia obsługiwana normalnie przez 6 inżynierów. Rozkład ten odbywa się na zasadzie 1) przewidywanego obciążenia sumarycznego i 2) właściwości ekonomicznych poszczególnych zakładów przy różnych kombinacjach pracy jednostek wytwórczych. Poza tym dysponent musi baczyć, aby w ruchu była łączna moc wytwórcza dostateczna do pokrycia całkowitego zapotrzebowania nie tylko w warunkach normalnych, lecz i w razie nieoczekiwanego wyłączenia największej jednostki wytwórczej, t. j. 160 MW. Nastawnia posiada przyrządy wskazujące na odległość położenia wyłączników główniejszych generatorów i linii, wskazujące i zapisujące moce wytwarzane przez całe zakłady i dostarczane liniami 132 kV.

Rys. 19.

New York, główna nastawnia dla 1 300 000 kW szczytu.

Elektrownia Heli Gate zapewnia stałość ilości okresów. Posiada ona mierniki okresów wskazujące setne części okresu; ilość okresów jest na tyle stała, iż uchybienia wskazań zegara synchronicznego nie przekraczają rir 1 sek.

W elektrowni Hudson Avenue przy ustalaniu warunków ekonomicznego pokrywania różnych obciążeń rozwiązywano następujące zagadnienia.

1)    Spożycie ciepła przez różne grupy jednostek wytwórczych przy różnych obciążeniach, graficzne ujęcie wyników i wybór zakresu pracy grupy.

2)    Stałe polepszanie sprawności kotłów przez dostosowanie paleniska do paliwa o stałych własnościach i ulepszanie metody prowadzenia procesu spalania na stokerach w kierunku zmniejszenia nie tylko strat cieplnych, ale i kosztów naprawy i utrzymania paleniska, stokerów i kotła. W len sposób średnią roczną sprawność podniesiono stopniowo dla kotłów 28 at od 51% w latach 1927 29 do 88% w roku 1935; czyszczenie i naprawy kotła wymagają rocznie od 7C0 do 1 700 godzin.

3)    Utrzymanie wysokiej sprawności turbozespołów przez odpowiedni dobór obciążeń i zapobieganie zanieczyszczeniu kondensatorów; wskutek dużej ilości części organicznych w wodzie z rzeki Hudson rury kondensatora pokrywają się szybko śluzem, którego kulki gumowe przy czyszczeniu nie są zdolne usunąć; dodawanie do wody chłodzącej chloru lub jego związków, np. chlorku wapnia w proszku przez pół godziny na dobę, zapobiega osiadaniu śluzu. Stopień czystości rur i ich przewodność cieplna już po dwóch tygodniach spada zwykle o 8% i wymaga oczyszczenia kondensatora kulkami gumowymi.

4)    Wyszkolenie i częste przeszkolenie personelu ruchowego w warunkach nienormalnych ruchu dla osiągnięcia sprawnej interwencji w razie nieoczekiwanych zaburzeń pracy zakładów i jednostek wytwórczych oraz przesyłowych.

Rys. 20.

Linie spożycia ciepła ala różnych grup maszyn w elektrowni Hudson Avenue.

Środkami powyższymi elektrownia osiągnęła wysoką sprawność cieplną:    średnie miesięczne spożycie 3450

Cal/kWh, — oraz sprawność technicznie organizacyjną: w styczniu 1936 w chwili unieruchomienia elektrowni Heli Gate wskutek pożaru w- rozdzielni, elektrownia Hudson w ciągu 2-ch minut przejęła 150 MW obciążenia, zwiększając swoją wytwórczość z 400 do 550 MW, a następnie wkrótce do 620 MW.

O cenach prądu dają pojęcie taryfy stosowane w New Yorku przez CEC. Taryf tych jest 11 dla następujących typów odbioru:    1) taryfa blokowa dla mieszkań,

2) taryfa dwuczłonowa dla domów i mieszkań, 3) taryfa dla zakładów z małym zapotrzebowaniem światła z rabatami za dobry czas użytkowania, 4) taryfa dwuczłonowa dla większych odbiorców, 5) taryfa dwuczłonowa dla połączeń rezerwowych, 6) taryfa dwuczłonowa dla wielkich odbiorców z małym zapotrzebowaniem światła, 7) taryfa dla urządzeń sygnałowych, 8) taryfa dla prywatnego oświetlenia na ulicach, 9) taryfa dla kościołów, 10) taryfa dla szpitali i zakładów dobroczynnych i 11) taryfa blokowa dla wielkich odbiorców z rabatami za dobry czas użytkowania. Ceny powyższe oparte są na cenach węgla 0,35 gr. za 1 000 Cal, i zmieniają się o 0,1 gr. na każde 3% zmiany ceny paliwa. Przy niektórych rodzajach taryf przyjmowana jest cena 0,21 gr za 1 000 Cal dla miału jako podstawa. Koszt budowy elektrowni amerykańskich jest zbliżony do naszego, ponieważ zaś cena węgla na kopalni wynosi tam:    za miał

zł 6,25. orzechy 13,—, kostki 14,5 zł, gruby 13,— zł, a w New Yorku za miał 17,— zł, a za gruby 28,— zł za t, to przeliczenie centów na grosze daje liczby umożliwiające porównanie cen prądu amerykańskich z polskimi. Dla porównania wybieram taryfy 1, 2, 5 i 6.