3685106195

trwałej współpracy polsko-sowieckiej. Na pytanie jakie są polskie cele tej współpracy odpowiadamy — usunięcie funkcjonalnej zależności naszego państwa od obcych porozumień kleszczowych. Aby ten cel osiągnąć, należy uaktywnić polską myśl polityczną w tym kierunku, aby groźne dla nas stosunki sowiecko-niemieckie stały się funkcją przyjaznych stosunków polsko-sowieckich.

Próby porozumienia polsko-rosyjskiego podejmowane były już nieraz w przeszłości, lecz bez rezultatu. Polacy tłómaczyli Rosjanom, że “siła nie jest prawem" a oni odpowiadali “historia nie jest siłą". Aby obecne starania mogły przynieść lepszy rezultat, Polacy winni wyzbyć się argumentu historji a Rosjanie argumentu siły. Rosja bolszewicka, zarówno w wypowiedziach Lenina, jak i w deklaracjach Marszałka J. Stalina, uczyniła pierwszy krok na tej drodze. Zarówno gen. W. Sikorski, jak i Premjer W. Churchill potwierdzili nam niewątpliwie, iż wolna i silna Polska jest jednym z celów polityki sowieckiej w tej wojnie. Dzięki temu, że w skutek rewolucji bolszewickiej, przeobraziła się gruntownie polityka naszego wschodniego sąsiada, możemy dziś zrealizować warunek naszego bezpieczeństwa narodowego — przymierze z sąsiadami.

Zmalały dziś różnice ustrojowe, ekonomiczne, wyznaniowe i historyczne wobec skutków, jakie przynosi wojna totalna. Trzeba więc budować nowe życie bez przesądów przeszłościowych a. praca ta wymaga nowego programu dla politycznego działania. Programy starych partyj nie dają nam odpowiedzi na teraźniejsze zagadnienia.

P.Z.P. uznaje potrzebę istnienia żywych partyj politycznych w Polsce. Part ja kształci obywatela a bezpartyjność ogłupia. W okresie niew^roli los narodu nie jest zależny od własnych programów polityki wewnętrznej, rządzi bowiem wróg. Ważny jest natomiast program polityki zagranicznej. Pod tym względem mamy dziś tylko 2 partje. Wyobruzidele przeszłości połączyli się w jedną partję legalistów’, założoną w jesieni 1931) r., w Paryżu, przez rzecznika naszego legalizmu. Drugi odłam — to polski ruch demokratyczny i postępowy.

Partja Legalistów dzieli swych członków według pochodzenia, na socjalistów, ludowców .narodowców- itp., identycznie jak w B.B.W.R., gdzie istniały grupy: — chłopska, robotnicza, ziemiańska i lewiu-tańska. Zadaniem tej partji jest popierać rząd emigracyjny. W zamian posiada ona monopol na teki 1 posady w rządzie. Nie posiada ona żadnej legitymacji demokratycznej, natomiast mianuje się dziedziczką sanacyjnej konstytucji i przedwojennych rządów’ Rydza i Becka ,co daje jej wyraźny charakter faszystowski. Jedynym konkretnym wyrazem stosunku Partji Legalistów do narodu polskiego jest cyniczne żądanie czegoś w rodzaju iust jrrivxae noctis, dla zaspokojenia swych ambicyj włudczych w odrodzonej Polsce. Podróżując z konstytucją w ręku, sądzą oni, iż mają całą Polskę w kieszeni.

Partja legalistów posiada przeciwnika w obozie polskiej demokracji. Ten ruch wyrasta z woli mas polskich, które niezależnie od starych podziałów partyjnych, jednoczą się w walce o wolną i spra-

12