369584185

WARSZTATY2003 z cyklu „Zagrożenia naturalne w górnictwie” i zielonogórskiego, wykorzystanie odpadów byłoby na poziomie co najwyżej 500.000 m³ w skali rocznej, tj. około 3 % produkowanych rocznie odpadów (Woźniakowski 1979).

Interesujące były dotychczasowe próby zastosowania frakcji piaskowcowej odpadów do produkcji betonu komórkowego. Adaptowano w tym celu oryginalną polską metodę UNIPOL. Do celów badawczych odpady pobrano z plaż}' składowiska "Żelazny Most", doinielono do uziamienia 80 % poniżej 0,06 mą zmieszano ze spoiwem UNIPOL i ze środkami spulchniającymi, uzyskując tak zwaną masę zarobową do produkcji betonu komórkowego (Woźniakowski 1979). Uzyskany beton komórkowy spełniał wymagania norm, a przeprowadzona analiza ekonomiczna wykazała, że produkcja betonu komórkowego z odpadów flotacyjnych w każdym wariancie byłaby bardziej opłacalna niż z piasku naturalnego.

Opracowano także technologię produkcji pianobetonu z odpadów flotacyjnych typu węglanowego.

Na stosowanie odpadów' flotacyjnych w budownictwie uzyskano atest Instytutu Techniki Budowlanej w Warszawie. Mankamentem obydwu kierunków utylizacji jest fakt, że w najlepszym razie można by wykorzystać kilkaset tysięcy ton odpadów rocznie.

W latach osiemdziesiątych podjęto próbę wykorzystania odpadów w połączeniu z popiołami z elektrociepłowni, do produkcji nowego materiału budowlanego, który może służyć do wyrobu tzw. betonitów górniczych. Betonity górnicze wykonane z tego materiału są tańsze, a także lżejsze o około 30 % od tradycyjnych wyrobów ze żwirobetonu, przy zbliżonych parametrach wytrzymałościowych, dzięki czemu budowa konstrukcji górniczych jest znacznie łatwiejsza. Odpady mogą być także dodawane do betonu ciężkiego dla zmniejszenia jego porowatości.

Przeprowadzono również z wynikiem pozytywnym próby zastosowania odpadów flotacyjnych jako tzw. mączki mineralnej - składnika mas bitumicznych do budowy dróg. Wykonana jeszcze w latach siedemdziesiątych ocena ekonomiczna wskazywała na opłacalność produkcji. Roczne zapotrzebowanie na mączkę mineralną w skali całego kraju szacowano w latach osiemdziesiątych na 2.4 min Mg (Woźniakowski 1979).

Interesującym sposobem wykorzystania odpadów flotacyjnych jest zastosowanie ich do neutralizacji odpadowego kwasu siarkowego z hut miedzi. Jeszcze do niedawna cala ilość odpadowego kwasu neutralizowana była wapnem, co pociągało za sobą określone koszt}' związane z zakupem i transportem wapna. Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach, przy współpracy z CBPM ..Cuprum”, przeprowadził w 1993 roku badania nad wykorzystaniem drobnoziarnistych odpadów z ZWR ..Polkowice” do neutralizacji odpadowego kwasu siarkowego (Mizera 1994). Możliwe byłoby także wykorzystanie w tym celu odpadów flotacyjnych z innych zakładów wzbogacania, jednakże odpady O/ZWR Rejon „Polkowice’" najlepiej nadają się do tego celu, z uwagi na największą zawartość węglanów'. W oparciu o pozytywne wyniki tych badań wykonano w O/ZWR Rejon "Polkowice" instalację pilotową neutralizacji kwasu, o zdolności przerobu 100 Mg/dobę kwasu siarkowego. Rozruch instalacji nastąpił w drugiej połowie 1996 roku. a uzyskane wyniki potwierdziły słuszność założeń koncepcyjnych.

4.1.3. Zastosowanie odpadów flotacyjnych w drogownictwie

W związku z opracowywanym programem budowy autostrad w roku 1996 przeprowadzono ponowne badania nad możliwościami wykorzystania odpadów flotacyjnych w drogownictwie. Badania te zakończ} !}' się pozytywnymi wynikami i w tablicy 4.3 podano jakiego rzędu ilości

163