369584388

misu, osiąganego w ramach obiektywnego konfliktu interesów różnych grup podmiotów działających wewnątrz korporacji oraz współpracujących z nią, c) połączenie dążenia do optymalizacji decyzji ekonomicznych z ciągłym eksperymentowaniem i podejmowaniem ryzyka, d) zdolność korporacji do utrzymania ciągłości instytucjonalnej przez bardzo długi okres czasu, e) przeciwstawienie, w działalności korporacji, dążenia do homeostazy z jednej strony oraz dążenia do zmian z drugiej.

Modelując funkcjonowanie korporacji, należy w pierwszym rzędzie określić, co ma być modelowane, w oparciu o jakie podstawy teoretyczne oraz jaką naukową wartość dodaną ma zawierać model. Głównym przedmiotem zainteresowania są decyzje inwestycyjne korporacji, tzn. to, co korporacje robią z pozyskanym kapitałem. Decyzje te można rozpatrywać zarówno z punktu widzenia klasycznej mikroekonomii, jak i teorii składających się na nową szkołę instytucjonalną. Autor niniejszej książki skłania się zdecydowanie ku temu drugiemu nurtowi, nie zarzucając jednak całkowicie dorobku klasycznej mikroekonomii.

Przyjęto zatem założenie, że przedmiotem prognoz za pomocą modelu funkcjonowania korporacji mają być w pierwszej kolejności (a więc jako główna zmienna wyjaśniana) racjonalne - lecz nieoptymalne - decyzje inwestycyjne korporacji, posiadające koszt alternatywny określany w kontekście wielowymiarowej funkcji celu. Model ma uwzględniać dwa rodzaje procesów decyzyjnych, ocenianych jako istotne przez nową ekonomię instytucjonalną: proces oceny ryzyka oraz proces moderacji obiektywnych konfliktów interesów wewnątrz korporacji, czyli ład korporacyjny. Ten ostatni pełni w modelu rolę łącznika korporacji z rynkiem kapitałowym. Znaczenie, jakie w modelu przypisuje się procesom decyzyjnym spowodowało, że modeluje się je jako „strategie korporacyjne" - rozumiane na sposób behawioralny - jako zbiór rzeczywistych zachowań.

Zróżnicowane wzorce działalności, eksperymentowanie, działanie w warunkach ograniczonej racjonalności przy jednoczesnym dążeniu do możliwie najpełniejszej racjonalności - wszystkie te cechy strategii korporacyjnych otwierają dwie możliwe perspektywy teoretyczne formalizacji modelu: ewolucjonizm oraz teorię gier. Wybór autora niniejszej książki padł na teorię gier. Zdecydowały o tym cztery czynniki: a) dążenie do ujęcia możliwe jak największej liczby uwarunkowań zachowań korporacji jako endogenicznych wobec ich strategii, b) traktowanie strategii samych w sobie jako czegoś substancjalnego i rzeczywistego, c) potrzeba modelowania strategii długofalowych i doraźnych jako współistniejących przy jednoczesnym rozróżnieniu mechanizmów kształtujących jedne i drugie, d) potrzeba jasnego i jednoznacznego ujęcia mechanizmów konkurencji oraz ryzyka, bez jakiegokolwiek psychologizowania, tzn. bez odnoszenia się do myśli czy emocji podmiotów, a jedynie do ich zachowań.

Jednym z elementów wartości dodanej modelu jest synteza, według wiedzy autora niemająca precedensu, trzech ważnych dla nauk ekonomicznych teorii gier, współnagrodzonych tzw. ekonomiczną nagrodą Nobla w 1994 roku: teorii dynamicznej równowagi Johna F. Nasha Jr., teorii gier z niedoskonałą informacją Johna Harsanyi'ego i teorii gier ekstensywnych z niedoskonałą pamięcią Reinharda Seltena.