3702671626

KRONIKA

filozofię, pedagogikę i teologię. Na ostatniej znał się także wcale dobrze. Można śmiało powiedzieć, że ulubionym jego tematem to z jednej strony Adam Mickiewicz, z drugiej strony historiozofia i teologia.

Tym się też tłumaczy, że prac z bibliologii, ani bibliotekarstwa nie pozostawił po sobie. Napisał wprawdzie o charakterze pracy naukowej bibliotekarza, w szczególności opracowującego katalogi rzeczowe, jednakowoż drukiem ukazał się jedynie artykuł zamieszczony w Kurierze Poznańskim, o śp. ks. Likowskim jako bibliotekarzu.

Jako kolega i człowiek był dobry i ceniony dla ogromnych zalet ducha, charakteru i umysłu.

W dyskusjach a nieraz w przypadkowej rozmowie posiadał w sobie pierwiastki wieszcza; często zapalał się do tematów slowianoznaw-stwa, będąc zresztą wyrazicielem idei wszechsłowiańskiej. Nieraz byłem świadkiem jego do pewnego stopnia proroczych wypowiedzeń, które częściowo znalazły swoje zrealizowanie w ciągu ostatniej wojny.

Śp. Ludwik Posadzy był typem wcielonym ideału Mickiewiczowskiego, którego byl fanatycznym wielbicielem i wyznawcą przez całe swoje pracowite i pełne zasług dla społeczeństwa polskiego życie.

Jan Baunifrart

ŚP. DR JÓZEF KRAMPERA. (Skrót przemówienia wygłoszonego na Zebraniu Poznańskiego Kola Z. B. P. dnia 6 listopada 1945).

Pamiętam doskonale dzień, w którym Józef Krampera zjawił się na terenie naszej Biblioteki: wzrostu niedużego, krępy, o bystrych i żywych oczach, uzbrojonych w szkła. Mówił gwarą swego miasta, gorąco przezeń ukochanego Lwowa, z którego pochodził. Urodził się 24 marca 1904 we Lwowie. Tam uczęszczał do szkół. Jako uczeń 5 kl. gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego — był członkiem «Ochotniczej Legii Obywatelskiej'* w czasach tak ciężkich dla Leopolis Stmper jidelis.

Po maturze, którą złożył z wynikiem celującym, zapisał się na Uniw. Jana Kazimierza, w którym odbył studia w latach 1924—1930.

Podczas studiów brał czynny udział w ćwiczeniach z historii kultury i szkolnictwa pod kierownictwem prof. Łempickiego. W tym czasie napisał rozprawkę pt. Szkoła parafialna wiejska w Małopolsce w w. XVI i XVII, na podstawie materiałów ogłoszonych przez prof. Kota w Visitationes episcoporum.

W tym samym roku 1925/26 był uczestnikiem ćwiczeń z historii społecznej i gospodarczej u prof. Bujaka. Opracował na nich pięć referatów, z których najważniejszym był: Metodyka pracy oświatowej, kulturalnej i społecznej na wsi.

To były zainteresowania poboczne, a przedmiotem głównym studiów była polonistyka.