3702672411

O integracji psychoterapii: zmiana nadawanego znaczenia jako wspólny cel głównych podejść psychoterapeutycznych.

Andrzej Kokoszka

Dotychczasowe próby integracji psychoterapii są mało skuteczne. Wielość koncepcji dotyczących mechanizmów jej działania w dobie medycyny opartej na faktach osłabia jej znaczenie jako metody leczenia. Zasadniczym założeniem proponowanego podejścia jest przyjęcie, że nadawanie znaczenia odbieranym informacjom jest złożonym, nieustannie trwającym w stanie czuwanie, bardzo szybkim procesem, stanowiącym podstawę podejmowanych świadomie i nieświadomie (automatycznie) decyzji. Nadawane przez jednostkę znaczenia zależą od czynników biologicznych ( np. wpływ alkoholu), psychologicznych (np. własne przekonania) i społecznych. ( np. opinia społeczna). Jest ono wynikiem procesów biologicznych i psychologicznych, które obejmują aspekty poznawcze, emocjonalne i wykonawcze (behawioralne, wolicjonalne). Terapia zaburzeń psychicznych ma na celu zmianę dysfunkcjonalnych znaczeń. Psychofarmakoterapia wpływa na procesy nadawania znaczenia przez aktywność neurotransmiterów (zmniejszanie nadmiernie uwypuklonych, chorobowych znaczeń). Psychoterapia poznawcza, koncentruje się na zmianie przekonań, psychoterapia psychoanalityczna/psychodynamiczna na zmianie emocjonalnych struktur; psychoterapia egzystencjalna i behawioralna na zmianie struktur odpowiedzialnych za działanie.

Zaprezentowana koncepcja stwarza perspektywę integracji różnych systemów psychoterapii wokół:

-    uznania zmiany znaczenia nadawanego pewnym informacjom (treściom) jako zasadniczego celu psychoterapii,

-    poszukiwania sposobów osiągania takich zmian oraz oceny ich skuteczności w określonych zaburzeniach psychicznych.

Psychoterapia psychoanalityczna małych dzieci inspirowana metodą obserwacji Esther Bick. Anastasia Nakov

Obecnie już wiemy, iż jest możliwa pomoc w cierpieniu psychicznym dzieci w ich bardzo wczesnym okresie życia, od pierwszych dni urodzenia. Z aktualnych statystyk wynika, że 10 % nowonarodzonych dzieci wchodzi w niepewne relacje ze swą matką. Ten dysfunkcyjny związek wyzwala nieufność w ich późniejszym rozwoju psychicznym. W krajach zachodnich, pomimo znacznego wzrostu ekonomicznego 5 do 10% populacji określanej jako "przypadki społeczne" -to znaczy rodziny z licznymi problemami psychospołecznymi, mają problemy w konfrontacji z trudnościami rozwojowymi ich dzieci. Zamożne klasy społeczne nie są też ochronione od patologii rozwojowej ich potomstwa. Rodziny te nie są też wolne od dysfunkcyjnych relacji i często małe dzieci z tych rodzin cierpią, one także, z powodu patologicznych więzi, które obciążają ich

58