4053063317

14 Rozdział pierwszy

b)    stopnie naukowe, uprawniające do samodzielnego uprawiania nauki:

doktor — uzyskiwany przez magistra na podstawie rozprawy doktorskiej, przygotowywanej pod kierunkiem promotora, niekoniecznie w ramach czteroletnich studiów doktorskich; doktor habilitowany — uzyskiwany przez doktora na podstawie opublikowanej rozprawy habilitacyjnej, przygotowywanej samodzielnie, oraz znacznego dorobku naukowego w określonej dziedzinie nauki;

c)    tytid naukowy profesora, którego nie należy mylić ze stanowiskiem

profesora (nadzwyczajnego lub zwyczajnego) na danej uczelni. Jest on nadawany doktorowi habilitowanemu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Podstawą do nadania tytułu profesora są znaczące osiągnięcia naukowo-badawcze i dydaktyczne znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodach habilitacyjnych i pozwalające uznać daną osobę za autorytet naukowy w określonej dziedzinie.

Jak wynika z powyższego zestawienia, uzyskanie stopnia naukowego doktora jest pierwszym i nieodzownym etapem kariery naukowej. Z tej racji kandydat do doktoratu, zwany doktorantem, musi spełniać wysokie wymagania zarówno pod względem merytorycznym, jak i me-todologiczno-formalnym. Od stopnia opanowania tych ostatnich w znacznym stopniu zależeć będzie w dalszej jego karierze jakość uprawianej przezeń nauki i prowadzonej dydaktyki.

2. Cechy doktoratu

Doktorat, jako całość podejmowanych studiów, prac badawczych i organizacyjnych, zmierzających do samodzielnego napisania rozprawy doktorskiej (potocznie zwanej także doktoratem) i uzyskania stopnia naukowego doktora (czasem błędnie mówi się o tytule naukowym doktora), powinien zgodnie z zapisem ustawowym spełniać następujące wymagania¹:

a) oryginalność — mimo iż doktorat realizowany jest pod kierunkiem wyznaczonego przez Radę Wydziału promotora, którym jest dok-

1

Ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki z 14 III 2003. art. 13, ust. I