414223745

56 Sławomir Herma

Jednakże z racji tego, że cykl linii produkcyjnej jest wartością stałą, podobnie też suma czasów trwania wszystkich operacji technologicznych - problem optymalizacji harmonogramu pracy linii sprowadza się do minimalizacji całkowitej liczby stanowisk K, które zostaną obciążone zadaniami.

5. Idea programowania wieloetapowego i definicja stanu procesu decyzyjnego

Rozwiązanie zagadnienia optymalnego przydziału operacji technologicznych (zadań) do poszczególnych stanowisk linii produkcyjnej, zgodnie z przyjętym kryterium, polega na wygenerowaniu zestawu pennutacji elementów zbioru O i wyborze przyporządkowania najlepszego. Poszukiwanie rozwiązania jest wieloetapowym procesem decyzyjnym, którego ideę przedstawia rysunek 2.

Etap    Etap    Etap    Etap    Etap

0    1    2 e    E

Rys. 2. Ogólny schemat generowania ścieżek decyzyjnych

Aby uchwycić bieżący stan procesu decyzyjnego, należy się posłużyć tzw. wektorem stanu, zawierającym informacje o przydzielanych na linię operacjach. Na etapie „0” wektor stanu jest równy zero - co oznacza że na linię nie przydzielono jeszcze żadnej operacji. Etap pierwszy zawiera już szereg wektorów stanów, z których każdy posiada informację o przydzielonej tylko jednej - za każdym razem innej - operacji. Stanowi więc zestaw jednowyrazowych wariacji bez powtórzeń ^-elementowego zbioru zadań (operacji technologicznych). Każdy wektor stanu etapu pierwszego jest jednocześnie podstawą do wygenerowania zestawu stanów na etapie kolejnym. Tutaj również podejmowana jest decyzja o wprowadzeniu na linię produkcyjną jednej - lecz znów odmiennej dla poszczególnych wektorów stanów - operacji. Tym sposobem, na etapie drugim, otrzymywany jest zestaw wektorów stanowiących już dwuwyrazowe wariacje bez powtórzeń ^-elementowego zbioru zadań. Zgodnie z tym rozumowaniem na ostatnim