431985354

L 24

Dziennik Zarządzeń Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów

Nr 2

dzo często przez rutynowanych złodziei w celach odurzających. Temu należy przeciwdziałać tylko zakazem pobierania papierosów od osób postronnych, podczas wykonywania przez personel doręczycielski swych czynności służbowych, gdyż zbrodniarz podstępem wsunie pracownikowi zatruty papieros, służy mu nawet ogniem, by w ten sposób oszołomić go i stać się panem sytuacji.

Zasadzka: W tym wypadku ochrona doręczycieli zależy tylko od spostrzegawczości danego pracownika, by nie dać się wciągnąć w zasadzkę. Należy bezwarunkowo unikać zawierania znajomości przygodnych, szczególnie podczas pełnienia obowiązków służbowych.

Zastrzelenie: Zastrzelenie jest jednym z najbardziej praktykowanych sposobów napadu. Doręczyciel powinien przy każdej sposobności obchodu swojego rejonu zasięgać in-formacyj u policjantów co do warunków bezpieczeństwa panujących w jego rejonie. Cennych wiadomości, o ile chodzi w tym wypadku

0    doręczanie przesyłek do mieszkań prywatnych udzieli każdemu doręczycielowi stróż bloku mieszkalnego (domu), do którego doręczyciel zamierza wstąpić celem spełnienia swojego obowiązku.

Jak wynika z powyższego nie należy powierzać funkcji listonoszów pieniężnych i wiejskich pracownikom w podeszłym wieku, fizycznie słabym, ułomnym i nie energicznym; należy zatem do tego celu używać ludzi młodych, silnych, bystrych, zaufania godnych, po odbytej służbie wojskowej.

W wypadku otrzymania jakiejkolwiek wiadomości (wyczytaniu w prasie) o dokonanym napadzie, zamachu rabunkowym itp., czy to na terenie tut. okręgu, czy na terenie innych okręgów dyrekcyjnych naczelnicy urzędów

1    kierownicy agencyj pocztowo-telekom. winni okoliczności wśród jakich napadu, zamachu itp. dokonano dokładnie przeanalizować, wy. ciągnąć odpowiednie wnioski i do nich stosować w praktyce odpowiednie środki zaradcze.

Wydanie tego rodzaju zarządzeń na własną rękę nie może być połączone z wydatkami dla państwowego przedsiębiorstwa „Polska Poczta, Telegraf i Telefon".

XII. Legitymowanie organów kontrolnych.

Wpuszczanie organów kontrolnych upoważnionych do wejścia do lokalu służbowego celem przeprowadzenia kontroli (inspekcji, rewizji i dochodzeń), wyszczególnionych w ustępie [drugim okólnika M. P. i T. Jss 1556/11-z dnia 21 maja 1930 r. ogłoszonym w Dz. U. M. P. i T. K? 10 z 1930 r. na stronie 169 p. t. „Legitymowanie organów kontrolnych przez urzędy i agencje" winno odbywać się na podstawie uprzedniego wylegitymowania.

Inspektorzy okręgowi, referent bezpieczeństwa, naczelnicy obwodowych i rejonowych urzędów, legitymują się przez równoczesne okazanie legitymacji osobistej, uprawniającej do przejazdów państwowymi środkami komunikacyjnymi za opłatą ulgową i specjalnego zaświadczenia, wydanego przez Dyrektora Okręgu Poczt i Telegrafów, upoważniającego do wstępu do pomieszczeń służbowych jednostek, celem przeprowadzenia rewizji, inspekcji i dochodzeń.

Instruktorzy P. S. O. legitymują się jak wyżej, z tym jednak, że zaświadczenie wydaje im właściwy naczelnik obwodowego urzędu pocztowego względnie urzędu pocztowo-tele-komunikacyj nego.

Legitymowanie powinno odbywać się przy okienku służącym do załatwiania interesantów lub w ubikacji, w której nie przechowuje się przesyłek wartościowych, pieniędzy lub innych ważnych przedmiotów.

W wypadku spostrzeżenia niedokładności co do legitymacji organu kontrolnego należy powziąć jak najdalej idące środki ostrożności zgłaszając natychmiast powyższy wypadek miejscowemu posterunkowi Policji Wojew. SI. celem wyświetlenia sprawy.

59.

Obrona państwowego przedsiębiorstwa „Polska poczta, telegraf i telefon".

I. Wskazówki co do użycia broni.

Broń nie jest polisą ubezpieczeniową na życie, nie wystarczy ją mieć i nosić przy sobie tak, aby wydostanie jej wymagało kilku minut czasu — broń musi być zawsze w pogotowiu dającym możność szybkiego użycia.

Bezpieczeństwo osobiste pracownika oraz powierzonego mu mienia można zapewnić tylko przez umiejętne obchodzenie się z bronią — czyli przez t. zw. skuteczną samoobronę (obronę). — Obrona polega na pogotowiu i umiejętności pozwalającej użyć broni zanim napastnik jej użyje.— Chodzi o to, aby w okresie czasu między chwilą, gdy spostrzeżemy, że jesteśmy napadnięci, a strzałem napastnika mógł paść