128___Dziennik Zarządzeń Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów Nr 2
tylko czarna plama.— Zdrapywanie rdzy jest niedopuszczalne, gdyż w ten sposób drapie się i uszkadza metal.
Sprężyny spiralne czyści się w ten sposób, jak gdyby nakręcało się je na wyciągnięte, natłuszczone pasmo pakuł.
Okładki należy wytrzeć gałgankiem lekko przepojonym pokostem, a w kilka godzin po tym wytrzeć gałgankiem suchym.— Pokost bardzo wolno schnie, to też nie należy go dużo nalewać.
Niezbędne materiały potrzebne do konserwacji broni i amunicji służbowej winny jednostki eksploatacyjne zakupywać we własnym zakresie, a rachunki odpowiednio zaklauzulo-wane przedstawiać Dyrekcji (oddziałowi gospodarczemu) do dalszego urzędowania.
Uwaga: Powyższy opis dotyczy tak zw. nowego modelu, najczęściej spotykanego obecnie w użyciu z tym, że na wykładach należy zwrócić baczną uwagę na typy.
Pistolet Browninga kał. 6,35 — 7-mio strzałowy z potrójnym bezpiecznikiem, długość
II, 4 cm. waga około 350 gr.
Pistolet Browninga kal. 7,65—8-mio strza łowy, z potrójnym bezpiecznikiem, model jubileuszowy, długość 15,2 cm, waga 570 gr.
Pistolet Browninga, nowy model 1922 r. kaliber 9 mm — 9-cio strzałowy, odpowiedni dla straży, dług. 17,8 cm., waga 675 gr.
W razie stwierdzenia niedbałej konserwacji broni służbowej jak również amunicji, Dyrekcja pociągnie odnośnych pracowników urzędu wzgl. agencji do odpowiedzialności służbowej i materialnej.
Patrz „Instrukcja o sposobie użycia broni i konserwacji rewolwerów „Nagant“ ogłoszona w Dz. U. M. P. i T. Ni 5 z 1932 r., strona 120.
Aby móc użyć broni w każdej chwili z błyskawiczną szybkością, należy ją odpowiednio nosić, by wydobycie i uchwycenie pistoletu względnie rewolweru nie napotykało na trudności, t. zn. należy nosić broń z przodu z lewej strony klamry u pasa, nigdy zaś z tyłu na biodrze.
Broń musi się znajdować tuż pod ręką tak, aby można ją było w każdej chwili wydobyć. Pochwa na pasie powinna być nieruchoma i nieco pochylona do tyłu. Wydobycie broni z pochwy zapiętej i oddanie strzału nie powinno trwać ponad jedną sekundę.
Osoby jadące wozem i spodziewające się napadu mogą z powodzeniem umieścić broń w szerokim rękawie płaszcza. Po schowaniu broni do wylotów rękawów mamy broń w ręku z wielką łatwością jej wydostania.
Pistolet Browninga ze sprężynowym bezpiecznikiem na chwycie, zaciskanym samoczynnie przy objęciu kolby, nosić można z nabojem w lufie, podczas gdy inne pistolety samoczynne bez powyższego bezpiecznika nosić należy z pełnym magazynkiem, lecz bez naboju w lufie.
Rewolwer Nagant nosić należy z całkowicie załadowanym będenkiem ze spuszczonym kurkiem.
Pracownicy zatrudnieni przy okienkach, w rozdzielniach, kasach, ambulansach, itp. winni przydzieloną im broń tak przechowywać, by mogli korzystać z niej w razie potrzeby bez jakiejkolwiek zwłoki (patrz poufne zarządzenie z dnia 25 marca 1937 r. Ni OOrg. 211/Bezp.).
Zachodzą wypadki, że przy udanych włamaniach i kradzieżach, zabierana jest również broń służbowa, przechowywana po godzinach urzędowych — zwłaszcza w urzędach mniejszych — wspólnie z gotówką i wartościami, nierzadko, jednak wbrew przepisom—w otwartych biurkach i szafach.
Niezależnie od strat materialnych, następstwem tegoż jest niebezpieczny fakt przedostawania się precyzyjnej broni palnej do rąk elementu przestępczego.
Przepisy wzgl. zarządzenia ogłoszone w Dz. Urz. M. P. i T. A'° 6 z 1934 r. poz. 38 i 39, starając się temu zapobiedz, nakazują pod odpowiedzialnością kierowników, przechowywać broń pod zamknięciem w lokalach urzędowych w przekonaniu, że tam będzie ona najpewniej zabezpieczoną.
Ponieważ jednak wypadki licznych włamań szczególnie do mniejszych urzędów' dowiodły, że właśnie te miejsca zupełnego bezpieczeństwa broni nie zapewniają, należy ustalić inne, które by gwarancje tę dawały. Miejscem do przechowywania broni poza godzinami służbowymi, stosunkowo najpewniejszym, jest tylko schowek w mieszkaniu prywatnym, odpowiedzialnego za broń kierownika urzędu.