4552035395

Okresy przeciętne suche i wilgotne 79

13—15 — w Karpatach polskich, natomiast aż 27—25 w Polsce środkowej i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.

Prawdopodobieństwo wiosen suchych jest większe niż wilgotnych w Polsce środkowej, na wyżynach południowych i w górach.

Częstość wiosen wilgotnych wykazuje nieco mniejsze zróżnicowanie — najrzadziej są notowane w górach i na Nizinie Śląskiej (9 %), najczęściej — w Polsce środkowej i na Przedgórzu Sudeckim (23—22%).

Interesujący jest fakt, że na obu pojezierzach, na Nizinie Śląskiej, na Wyżynie Lubelskiej i w Karpatach polskich prawdopodobieństwo pojawienia się wiosen bardzo suchych (o niedoborze opadu w granicach 26—50%) jest znacznie większe niż prawdopodobieństwo wiosen suchych (dla pojezierzy i Śląska — dwukrotnie większe), a przeciwnie — w Polsce środkowej i na Przedgórzu Sudeckim wiosny bardzo suche trafiają się cztero- trzykrotnie rzadziej niż suche.

Co się tyczy wiosen bardzo wilgotnych, to z kolei na obu pojezierzach, w Polsce środkowej na Przedgórzu Sudeckim i w Karpatach są one notowane rzadziej niż wiosny wilgotne; w pozostałych dzielnicach jest ich nieznacznie więcej.

Rozrzut przypadków wiosen bardzo suchych i bardzo wilgotnych na obszarze całej Polski jest dość nieoczekiwany: w przeliczeniu na 100 lat liczba bardzo suchych waha się od 24 w Beskidzie Sądeckim, 22 na Nizinie Śląskiej, 20 na Pojezierzu Mazurskim do 7 tylko w Polsce środkowej i 8 na Przedgórzu Sudeckim; bardzo wilgotne są mniej zróżnicowane, zmieniając się od 16—15 na wyżynach i Podhalu do 6 na Przedgórzu Sudeckim i 7 w Beskidzie Sądeckim.

We wszystkich dzielnicach — prócz Polski środkowej i zachodniej — wiosny bardzo suche są zjawiskiem częściej notowanym niż wiosny bardzo wilgotne.

Wiosen skrajnie suchych (z niedoborem opadu >50% sumy średniej wieloletniej) w ciągu 100 lat można nie oczekiwać na Pojezierzu Pomorskim, w Polsce środkowej, na Przedgórzu Sudeckim i w Beskidzie Sądeckim; w pozostałych dzielnicach pojawiają się w liczbie od 2 (Nizina Śląska) do 5 (Wyżyna Krakowsko-Częstochowska).

Wiosny skrajnie wilgotne sygnalizowane są we wszystkich dzielnicach z powtarzalnością od 2 (Polska środkowa i zachodnia) do 11 % (Beskid Sądecki).

Lato. Częstość okresów letnich o sumach opadu nie odbiegających od normy jest dość zróżnicowana: najmniejsza, w ilości 20—21—24 w przeliczeniu na 100 lat, przypada na Karpaty polskie i Nizinę Śląską, a największa, w ilości 42—41—40 przypadków, jest notowana na Wyżynie Krakowsko--Częstochowskiej, w Polsce środkowej i na Przedgórzu Sudeckim.

Z zestawienia wszystkich odchyleń ujemnych i dodatnich — bez względu na ich wielkość — widać, że we wszystkich dzielnicach — prócz Przedgórza