BIOLOGICZNE ZNACZENIE CHROMU 395
aktywaqę receptora insuliny kinazy tyrozynowej [78]. Dzięki temu istnieje możliwość przywracania prawidłowego metabolizmu glukozy.
Bardzo interesujące wydaje się doświadczenie, w którym jon Cr(III) został zastąpiony przez inne pierwiastki biologicznie ważne [78]. (Podobne próby przeprowadzano również ze „starym” GTF [79].) Analizowano skuteczność działania LMWCr w stosunku do insuliny, w zależności od wprowadzonego jonu. Wyniki wskazują, iż żaden z zastosowanych jonów metali nie wykazywał choćby porównywalnej aktywności z jonem chromu(III) (rys. 6) [78],
i
& *
kontr.
Rys. 6. Aktywność oligopeptydu chromowego w zależności od wprowadzonego jonu metalu [78]
Do rozważań nad biologiczną rolą chromu(HI) można dodać jeszcze inny aspekt tego problemu, który opiera się na założeniu, że jon Cr(III) nie pełni żadnej funkcji biologicznej. Według tego założenia to, co zostaje wydzielone jako GTF, a ostatnio LMWCr, jest rezultatem działania mechanizmów detok-sykacyjnych komórki na niepożądane jony metali. Na takie spojrzenie ma wpływ fakt, że glutation jest jednym z najważniejszych detoksykatorów komórkowych, a w skład „starego” GTF wchodzą fragmenty GSH i kwasu nikotynowego, oligopeptyd LMWCr natomiast „składa się” również z fragmentów GSH i asparaginianu [29, 74], Sugerowałoby to udział GSH w procesie wiązania Cr(III) jako rezultat obrony komórki przed toksycznym Cr(III).
Wśród mechanizmów obronnych komórki przed metalami możemy wyróżnić dwie podstawowe grupy: specyficzne i niespecyficzne [6]. Tworzenie wiązań: jon metalu-aktywny fragment cząsteczki związku egzogennego jest
8 — Wiadomości Chemiczne 5-6/99