HYDROŻELE 105
Poza tym w hydrożelu, którego sieć nigdy nie jest idealna i zawiera sporo defektów, znajdować się mogą makrocząsteczki liniowe nie związane z siecią, a także nieprzereagowane monomery. Te ostatnie zjawiska są niekorzystne, gdyż przy desorpcji nie związane składniki są wymywane z żela Dlatego żele z zaokludowanym wolnym monomerem, np. toksycznym akryloamidem, nie nadają się do wyrobu artykułów higieny osobistej lub środków pomocniczych dla medycyny.
Każdy, nawet nieusieciowany, kłębek polimerowy stanowi w roztworze czą-sfkę żelu,'która w wypadku dysocjującego polielektrolitu znajduje się w równowadze Donnana z otoczeniem (rys. 2). Objętość takiej cząstki, a tym samym
DYFUZTA >
< PENETRACJA JONÓW
Rys. 2. Hydratowany kłębek po!i(kwasu akrylowego) w równowadze Donnana
masa zaokludowanej w kłębku cieczy zależy od siły jonowej fazy ciągłej, dlatego istnieje zasadnicza różnica między absorpcją wody i płynów fizjologicznych czy solanek, która w tym drugim wypadku jest znacznie mniejsza. Cechą charakterystyczną hydratowanych kłębków jest fakt, że są one nieprzepłukiwalne, a polimer stanowi zaledwie 1 % masy kłębka. W stanie suchym kłębki kurczą się w gęsto zwiniętą sieć.
1.2. SYNTEZA I WŁAŚCIWOŚCI HYDROŻELI AKRYLOWYCH
W grupie superabsorbentów akrylowych podstawowe znaczenie mają: kwas akrylowy (AA) CH2=CH—COOH, akryloamid (AAm) CH2=CH—CONH2 i ich pochodne. Do sieciowania stosuje się połączenia diwinylowe oraz di-