4645771690

107

BIBLIOTEKA UNIWERSYTECKA W TORUNIU

fenberg) albo piękny egzemplarz dzieła Vitruviusa De architectura (Wenecja 1511) z barwionymi drzeworytami.

Zorganizowana przez Bibliotekę w dniach 2—3 grudnia 1965 r. jubileuszowa Sesja naukowa była wstępem do uroczystości jubileuszowych całego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Zgromadziła ona licznych przedstawicieli świata bibliotekarskiego z całego kraju.

Sesję otworzył krótkim przemówieniem rektor Uniwersytetu M. Kopernika prof. dr Witold Łukaszewicz. Podnosząc zasługi Biblioteki w organizowaniu życia naukowego Torunia podkreślił trudne warunki jej działalności i potrzebę nowego gmachu, który — można mieć nadzieję — wkrótce stanie wraz z całym miasteczkiem uniwersyteckim na toruńskich Bielanach. Rektor oddał hołd pamięci i zasługom swego poprzednika, organizatora i pierwszego rektora Uniwersytetu prof. Ludwika Kolankowskiego, oraz wymienił najbardziej zasłużonych długoletnich pracowników Biblioteki z dyrektor dr Marią Puciatową na czele.

Dyrektor Puciatowa przedstawiła następnie pokrótce dzieje Biblioteki i główne jej problemy. Po pełnym trudności pierwszym dziesięcioleciu, w drugim nastąpiło usprawnienie organizacji Biblioteki i rozszerzenie jej zasięgu, a także rozwój warsztatu naukowego i stopniowe wdrażanie technizacji pracy. Jedną z trudności stanowi zbyt mała liczba etatów. Dzięki dobrej organizacji pracy szczupły personel potrafi jednak wygospodarować nieco czasu na własne prace naukowe. Daje się też we znaki ciasnota; miejsca w magazynach wystarczy jeszcze na dwa lata. Ale to zagadnienie ma widoki pomyślnego stosunkowo i bliskiego rozwiązania.

. Z przygotowanych na sesję referatów dwa pierwsze miały tematykę uniwersalną i równocześnie bardzo aktualną, trzeci zaś — ściśle „toruńską”. Zestawienie to było bardzo trafne.

Pierwszy referat, opracowany przez mgr Krystynę Podlaszewską i mgra Wiesława Min cera, nosił tytuł Zbiory specjalne jako warsztat pracy naukowej. Temat jest znakomitą ilustracją korzystnych zmian, jakie zaszły ostatnio w bibliotekach w zakresie profilu gromadzonych zbiorów. Do niedawna w skład zbiorów specjalnych zaliczane były tradycyjne rękopisy, stare druki, grafika, kartografia, nuty. Działy te interesowały głównie specjalistów, np. historyków i stały nieco na uboczu głównego nurtu działalności bibliotecznej. Obecnie do zbiorów specjalnych zalicza się wszelkie materiały wymagające wyodrębnienia ze względu na ich cechy formalne (nie książki) oraz konieczność zastosowania odrębnych metod ich opracowania bibliotecznego. Należą tu więc dokumenty życia społecznego, gospodarczego i technicznego, normy, płyty, dysertacje, mikrofilmy, fotokopie itd. Autorzy referatu podjęli próbę zbadania miejsca i znaczenia zbiorów specjalnych w bibliotece uniwersalnej oraz wskazania pewnych problemów do dyskusji. W dyskusji podkreślono m. in. konieczność podejmowania przez pracowników zbiorów specjalnych własnych prac badawczych w zakresie księgoznawstwa, sprawnej informacji o tych zbiorach, publikowania ich dokumentacji, specjalizacji bibliotek uniwersalnych w kompletowaniu dokumentów życia społecznego.

Drugi z kolei referat mgr inż. Maryny Husarskiej dotyczył jednego z najbardziej aktualnych zagadnień, a mianowicie Problemów konserwacji. Przedstawiona przez autorkę sytuacja na tym odcinku wygląda niezadowalająco. Brak odpowiednich materiałów zarówno do produkcji książek i akt (papier z tworzyw sztucznych) jak też do ich konserwacji, zagrożenie wielu zbiorów pleśnią, niestosowanie środków konserwatorskich przy produkcji mikrofilmów, nieodpowiednie magazyny w nowobudowanych gmachach, eksponowanie rękopisów i druków na wystawach — wszystko to naraża nasze zbiory na postępujące niszczenie. Aby nie dopuścić do pogorszenia się sytuacji, trzeba podjąć odpo-