tałes i filakterie.
Dziewczynki obchodzą bat micwę po swoich 12 urodzinach; w niektórych społecznościach z tej okazji czytają w niedzielę psalmy.
Prawo religijne mówi, że od dnia bar micwy i bat micwy każdy młody człowiek jest odpowiedzialny za swoje czyny przed Bogiem, obowiązują go też wszystkie nakazy i przywileje związane z byciem dojrzałym.
Po uroczystościach bar micwy i bat micwy odbywają się huczne przyjęcia.
Małżeństwo to po hebrajsku kidduszin, co oznacza uświęcenie. Założenie rodziny i posiadanie potomstwa jest jedną z micwot. Dobieraniem odpowiednich partnerów w przeszłości tradycyjnie zajmowali się zawodowi swaci. Ceremonia zaślubin odbywa się pod baldachimem zwanym chupą. Zgodnie z tradycją pan młody tłucze wtedy kielich, z którego małżonkowie wypili wcześniej wino - na pamiątkę zburzenia Świątyni Jerozolimskiej oraz... aby uchronić się od roli pantoflarza!
Podczas zaślubin zostaje odczytana ketuba - umowa ślubna, w której spisane są zobowiązania męża wobec żony.
Pogrzeb zmarłej osoby powinien się odbyć w ciągu doby po jej śmierci. Przygotowaniem zmarłego do pochówku zajmuje się bractwo pogrzebowe - Chewra Kadisza. Członkostwo w bractwie pogrzebowym jest całkowicie dobrowolne, a osoby, które decydują się do niego należeć, cieszą się w gminie ogromnym szacunkiem. Przed pochówkiem członkowie bractwa obmywają zmarłego i owijają go w biały całun - kitel. Podczas pogrzebu najstarszy syn zmarłego odmawia modlitwę Kaddisz. Ścisła żałoba po śmierci bliskich trwa siedem dni i nazywa się sziwa (z hebrajskiego: „siedem").
W religii żydowskiej cmentarz otaczany jest szczególną czcią. Cmentarze są miejscem nienaruszalnym, aż do czasu Sądu Ostatecznego i zmartwychwstania ciał. Istnieje tradycja, która mówi, że dusza i ciało pozostają połączone nawet po śmierci, więc jeżeli tu, na ziemi, naruszy się kości, to naruszony zostaje także spokój duszy w niebie.
Rytuał grzebania zmarłych w tradycji żydowskiej ulegał zmianom na przestrzeni dziejów. W czasach biblijnych zawinięte
16