Istota i funkcje przepisów procesowych w prawie administracyjnym
padki takie odnotować można przykładowo na gruncie regulacji dotyczących porządku i bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
Przepisy procesowego prawa administracyjnego, zwane też procedurami, przepisami prawa formalnego lub przepisami o postępowaniu administracyjnym mają znaczenie instrumentalne w odniesieniu do prawa administracyjnego materialnego. W przeciwieństwie do materialnego prawa administracyjnego procesowe prawo administracyjne w znacznej części jest skodyfi-kowane, dotyczy to przede wszystkim materii objętych zakresem regulacji K.p.a. oraz postępowania wykonawczego, które znalazło bez mała całościowe unormowanie w u.p.e.
Podstawowa funkcja przepisów procesowego prawa administracyjnego zaznaczona została już na samym na początku. Funkcje owe można w różnoraki sposób egzemplifikować1 biorąc pod uwagę określone preferencje doktrynalne, bądź przyjmując inne zróżnicowane kryteria. Funkcje, o jakich mowa, można sprowadzić do trzech, a to: funkcji porządkującej, funkcji gwarancji celu procesu, oraz funkcji gwarancji interesów uczestników procesu.
Pierwsza funkcja (porządkująca) sprowadza się najogólniej do tego, iż przepisy prawa formalnego wyznaczają skomplikowany niekiedy przebieg poszczególnych czynności dokonywanych przez powołane do tego organy administracji publicznej. Efektywność omawianej funkcji zależy od jakości poszczególnych norm prawa formalnego oraz ich grup wyodrębnionych wedle określonej zasady. Funkcja porządkująca w istotnym stopniu zależy od wewnętrznej spójności tych przepisów, a także realnego spełnienia postulatu zupełności regulacji. Osiągnięcie w tym zakresie stanu optymalnego nie jest realne, zależy od przyjęcia konkretnych priorytetów, dających się uzasadnić lub obalić. Przepisy procesowe stanowią wieloukładową i nie do końca spójną całość. Przyjęcie najkorzystniejszego - pragmatycznego punktu widzenia - daje
17
Funkcje te analizuje B. Adamiak, [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2011, wyd. 9, s. 16 i n.