Te zjawiska społeczne wystąpiły znacznie silnie: w wieikicr. miastach. niż w małych ośrodkach i na wsi. co można tłumaczyć znaczniejszym pogorszeniem warunków życia właśnie w wielkich ośrodkach miejskich, jak również wyższym poziomem aspiracji ich mieszkańców. Wieksze możliwości finansowe, organizacyjne, a także większa mobilność społeczna spowodowały. że w wielkich aglomeracjach sektor prywatny rozwinął sie pod wpływem kryzysu szybciej. promieniujac także na regiony sąsiednie.
Odwrotnie, w województwach peryferyjnych, rolniczych, słabo uprzemysłowionych (takich jak chełmskie. bialskopodlaskie, ostrołęckie, suwalskie) ograniczemia wynikające 2 załamania gospodarczego mogły spowodować pogorszenie sie warunków dla prowadzenia prywatnej działalności gospodarczej poza rolnictwem. Być może w województwach tych nastąpił częściowy powrót do rolnictwa lub przepływ do sektora uspołecznionego (przypomnijmy, że w regionach tych w latach 1981--1985 nie wystąpiło zmniejszenie zatrudnienia w gospodarce uspołecznionej).
Powyższa interpretacje potwierdzają korelacje względnych zmian liczby pracujących według zasady indywidualnej przedsiębiorczości ze względnymi zmianami innych kategorii zatrudnienia, wcześniej omawianymi. Korelacje te dla okresu 1875-1980 sa bliskie zeru, natomiast dla lat 1981-1985 sa one ujemne. Oznacza to potwierdzenie wystąpienia wzajemnej konkurencji prywatnego i uspołecznionego rynku pracy w sektorach pozarolniczych w latach 1981-1985, przy czym w województwach wysoko zurbanizowanych wygrywał te konkurencje sektor prywatny, w słabo zurbanizowanych uspołeczniony. W poprzednim pięcioleciu konkurencja taka nie miała miejsca w skali całej zbiorowości województw, choć nie można wykluczyć pojawiania sie jej w niektórych regionach.